Wniosek o zwrot poręczenia majątkowego Wniosek o zwrot poręczenia majątkowego przeznaczony jest dla osób, które dokonały poręczenia majątkowego - tzw. kaucja - w swojej sprawie czy też w sprawie bliskiej (znajomej) Zobacz: Pobierz: Zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa niealimentacji Wniosek o uchylenie bądź zmianę postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia majątkowego uprawniony jest nie tyle z uwagi na analogiczne zastosowanie art. 254 k.p.k., ale możliwość wniesienia tego wniosku wynika ze zdolności postulacyjnej przypisanej stronie postępowania karnego, wynikającej bezpośrednio z art. 9 § 2 k.p.k. Przede wszystkim pamiętaj , że zabezpieczenie wierzytelności będzie miało sens, gdy pomyślisz o nim odpowiednio wcześniej – na etapie podpisywania umowy. Później umowa będzie realizowana już bez zabezpieczenia, a wprowadzenie go – za wyjątkiem poręczenia – będzie wymagało zgody dłużnika. Prokuratura zwróciła Łukaszowi N. 40 tysięcy złotych poręczenia majątkowego - dowiaduje się Radio ZET. Chodzi o kelnera, który nagrywał najważniejszych polityków w Polsce. Podejrzany Sąd Okręgowy w Poznaniu nie uznał w poniedziałek wniosku prokuratury o przepadek 3 mln zł poręczenia majątkowego, zastosowanego wobec senatora Henryka Stokłosy. Prokuratura twierdziła, że oskarżony utrudniał śledztwo i szkalował urząd proku Początkujący. Posty: 13. Odsetki a poręczenie majątkowe. Witam wszystkich. W 2001r zostałem zwolniony z tymczasowego aresztu za poręczeniem majątkowym 20 000 zł. W pażdzierniku 2009r zostałem skazany wyrokiem w zawieszeniu przy czym na mój wniosek Sąd postanowił o zwrocie poręczenia - koszty sądowe i grzywna zostały zaliczone na aUKrKCJ. Zwrot poręczenia majątkowego. Pytanie z dnia 18 listopada 2020 Chciałabym uzyskać informację dlaczego nie otrzymuje zwrotu poręczenia gotówki skoro Sad zwolnil zabezpieczenie. Złożyłam wniosek o jego zwrot. Z szacunkiem Agnieszka Czy sprawa jest prawomocnie zakończona? albo czy było zażlenie na to postanowienie? Wysłano podziękowanie do {[ success_thanks_name ]} {[ e ]} Czy uznajesz odpowiedź za pomocną? {[ total_votes ? getRating() : 0 ]}% uznało tę odpowiedź za pomocną ({[ total_votes ]} głosów) Podziękowałeś prawnikowi {[ e ]} Wysłaliśmy znajomemu Twoją rekomendację Chcę dodać odpowiedź Jeśli jesteś prawnikiem zaloguj się by odpowiedzieć temu klientowi Jeśli Ty zadałeś to pytanie, możesz kontynuować kontakt z tym prawnikiem poprzez e-mail, który od nas otrzymałeś. Nie znalazłeś wyżej odpowiedzi na swój problem? Kaucja (poręczenie majątkowe) pozwala podejrzanemu lub oskarżonemu na opuszczenie aresztu i odpowiadanie z tzw. wolnej stopy, w polskim procesie karnym jest środkiem zapobiegawczym. Ma gwarantować zwłaszcza stawiennictwo na każde wezwanie organu (prokuratora, sądu) i zabezpieczenie przed utrudnianiem tego postępowania w jakikolwiek inny niedozwolony sposób. Podstawowym celem zastosowania poręczenia majątkowego jest zabezpieczenie prawidłowego toku postępowania karnego na wszystkich jego etapach, tj. śledztwa lub dochodzenia, rozprawy głównej i odwoławczej oraz postępowania wykonawczego (wykonania kary). Głównym warunkiem dopuszczającym wydanie postanowienia o przyjęciu poręczenia majątkowego, tak jak przy stosowaniu innych środków zapobiegawczych np. tymczasowego aresztowania, dozoru policji, jest jednak uprzednie zebranie dowodów wskazujących na duże prawdopodobieństwo, że oskarżony (podejrzany) popełnił zarzucane mu przestępstwo. Musi być również wydane postanowienie o przedstawieniu zarzutów. Konieczne jest również osobiste przesłuchanie podejrzanego przez sąd lub prokuratora. Kto może złożyć poręczenie majątkowe? Poręczenie majątkowe może złożyć oskarżony albo inna osoba. Oskarżony może uczynić to osobiście lub poprzez ustanowionego pełnomocnika np. prawnika. Nie ma ustawowego katalogu osób uprawnionych do złożenia poręczenia majątkowego za oskarżonego. Może nim być członek rodziny albo osoba zupełnie obca np. adwokat. W każdym razie poręczającym majątkiem jest zawsze osoba fizyczna, której tożsamość została ustalona w sposób niewątpliwy. Oznacza to zakaz przyjęcia poręczenia od osoby anonimowej. Nie zaleca się przyjmowania go od członków tej samej organizacji przestępczej, jak również przyjmowania kwot uzyskanych za pomocą umowy pożyczki na lichwiarskich warunkach. Osobę składającą poręczenie majątkowe uprzedza się, że w razie ucieczki lub ukrycia oskarżonego (podejrzanego) przedmiot poręczenia ulegnie przepadkowi lub ściągnięciu na rzecz Skarbu Państwa. Jednocześnie poręczającego zawiadamia się o każdorazowym wezwaniu oskarżonego do stawiennictwa w celu dokonania z jego udziałem czynności procesowych. Zasada lojalności procesowej wymaga, żeby poręczający miał wiedzę o terminie czynności i w razie potrzeby możliwość dopilnowania tego stawiennictwa. W przypadku przyjęcia poręczenia majątkowego przez uprawniony organ procesowy dochodzi do zawiązania szczególnego rodzaju umowy między tym organem a poręczycielem, w wyniku której dana osoba (podejrzany lub oskarżony) pozostaje na wolności w zamian za daną gwarancję stosownego zachowania się. Ponosi zatem poręczyciel swoiste ryzyko utraty kwoty poręczenia, gdy okaże się, że osoba, za którą poręczył, nie stawi się na wezwanie i utrudnia w sposób bezprawny postępowanie do czasu rozpoczęcia wykonywania kary. Decyzja w sprawie przepadku należy do sądu, przed którym toczy się sprawa. Na etapie postępowania przygotowawczego podejmuje ją sąd właściwy do rozpoznania sprawy na wniosek prokuratora. Rodzaj, wysokość oraz warunki i termin złożenia przedmiotu poręczenia majątkowego wyznacza w postanowieniu organ procesowy stosujący ten środek zapobiegawczy – prokurator lub sąd kierując się również wnioskami formułowanymi przez adwokata. Kryteriami decydującymi o wysokości kaucji jest w pierwszej kolejności charakter popełnionego czynu oraz wysokość wyrządzonej szkody, a następnie drugorzędnie sytuacja materialna oskarżonego oraz osoby składającej poręczenie. Dlatego kwota poręczenia może być różna, niekiedy nawet bardzo. Także w przypadku popełnienia przez różnych oskarżonych bardzo podobnych czynów. Wyznaczenie optymalnej kwoty poręczenia nie zawsze jest sprawa łatwą. Jako poręczenie można przyjąć pieniądze, papiery wartościowe, zastaw lub hipotekę. Jednakże najczęściej stosowanym są pieniądze z uwagi na łatwość ich obrotu. W praktyce bardzo rzadko zdarza się przyjmowanie poręczenia w innej postaci niż gotówka lub papiery wartościowe. Po zrealizowaniu celów postępowania karnego przedmiot poręczenia ulega zwrotowi. W trakcie trwania postępowania na dalszym jego etapie podejrzany, oskarżony lub adwokaci mogą składać wnioski o uchylenie bądź zmniejszenie kwoty poręczenia majątkowego. W przypadku orzeczenia kary pozbawienia wolności zwrot ten następuje dopiero po rozpoczęciu odbywania tej kary. Gdyby jednak z uwagi na ucieczkę czy ukrycie się podejrzanego doszło do orzeczenia przepadku, pierwszeństwo zaspokojenia roszczeń wynikających z przestępstwa przysługuje pokrzywdzonemu. Poręczenie majątkowe jest bardzo popularną formą zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania. Jeśli ktoś z Twoich najbliższych jest tymczasowo aresztowany spytaj adwokata jakie są szanse zamiany aresztu na poręczenie majątkowe w tej konkretnej sprawie. Jak w praktyce wygląda złożenie poręczenia majątkowego? Samo złożenie przedmiotu poręczenia (np. wpłata określonej sumy pieniężnej) jest czynnością faktyczną a nie procesową, bo ta druga nastąpi z chwilą przyjęcia poręczenia majątkowego – przez sporządzenie i podpisanie protokołu z tej czynności. Innymi słowy procedura składania poręczenia majątkowego wygląda w ten sposób, że po wydaniu stosownego postanowienia przez sąd o możliwości złożenia poręczenia majątkowego, wpłaca się wskazaną w postanowieniu kwotę na konto właściwego sądu (rejonowego lub okręgowego zależnie od sprawy), a następnie z dowodem uiszczenia poręczenia osoba wpłacająca stawia się do właściwego sekretariatu wydziału sądowego i tam staje do podpisania protokołu przyjęcia poręczenia. Protokół podpisuje także upoważniony sędzia. Wynikająca z postanowienia sądu zamiana tymczasowego aresztowania na poręczenie majątkowe może być wstrzymana do czasu skutecznego złożenia poręczenia majątkowego, a więc do chwili jego przyjęcia i nie dłużej. Kiedy o poręczeniu majątkowym decyduje prokurator a kiedy sąd? To, czy poręczenie majątkowe (zwane potocznie kaucją) stosuje prokurator czy sąd zależy w głównej mierze od etapu postępowania karnego. Na początku takiego postępowania w tzw. postępowaniu przygotowawczym to prokurator jest organem, przed którym toczy się całe postępowanie i on decyduje, czy wystarczające będzie zastosowanie poręczenia majątkowego, czy też konieczne stanie się wystąpienie do sądu z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania. Pierwszym momentem, w którym zazwyczaj rozważa się potrzebę zastosowania poręczenia majątkowego, dozoru policji, zakazu opuszczania kraju czy tymczasowego aresztowania jest moment stawiania podejrzanemu zarzutów i składania przez niego wyjaśnień. Głównym celem stosowania wszystkich środków zapobiegawczym, w tym poręczenia majątkowego, jest zabezpieczenie prawidłowego przebiegu postępowania. W związku z tym poręczenie majątkowe powinno być stosowane tylko wtedy, gdy istnieje uzasadniona obawa, że podejrzany mógłby zakłócać bieg postępowania i gdy zebrane dowody wskazują na wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przez niego przestępstwa. Na ocenę tego, czy podejrzany mógłby bezprawnie wpływać na tok postępowania ma wpływ również treść jego wyjaśnień i to, na ile są one zbieżne lub rozbieżne z pozostałym materiałem dowodowym. Na ocenę tego, czy dla zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania w konkretnej sprawie wystarczające będzie zastosowanie poręczenia majątkowego, ma również wpływ charakter przestępstwa. Poręczenia majątkowe najczęściej stosowanie są w sprawach dotyczących narkotyków, oszustw, kradzieży, paserstw, przemytu, łapownictwa. Czy podejrzany mógłby bezprawnie wpływać na tok postępowania ma wpływ również treść jego wyjaśnień i to, na ile są one zbieżne lub rozbieżne z pozostałym materiałem dowodowym. Moment, w którym to sąd decyduje czy stosować poręczenie majątkowe, czy nie, może mieć miejsce również w postępowaniu przed prokuratorem (przygotowawczym), gdy ten uznał, że stosowanie poręczenia majątkowego nie byłoby w sprawie wystarczające i skierował wniosek do sądu o zastosowanie tymczasowego aresztowania. Wówczas na posiedzeniu sądowym adwokaci bardzo często starają się przekonać sąd, że poręczenie majątkowe w wystarczający sposób zabezpieczy prawidłowy przebieg postępowania i zniechęci podejrzanego do podejmowania jakichkolwiek czynności bezprawnie wpływających na jego tok (takich jak np. mataczenie, wpływanie na dowody i proces poszukiwania dowodów przez organy śledcze, w szczególności na zeznania świadków lub innych współoskarżonych). Przekonują także, że w ogóle nie ma podstaw do przypuszczenia, że podejrzany mógłby bezprawnie wpływać na bieg postępowania. Sąd ma możliwość odstąpienia od zastosowania tymczasowego aresztowania; zamiast aresztowania może zastosować poręczenie majątkowe. To również sąd już na dalszym etapie postępowania – po wpłynięciu do sądu aktu oskarżenia– może zdecydować o poręczeniu majątkowym – o jego utrzymaniu, uchyleniu bądź zmianie wysokości albo o zamianie na inny środek. Propozycje zamiany tymczasowego aresztowania na inny środek np. o charakterze wolnościowym można zawrzeć w zażaleniu na postanowienia o zastosowaniu lub przedłużeniu tymczasowego aresztowania oraz na posiedzeniu, na którym sąd będzie rozpatrywał zażalenie na postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania. Warto wiedzieć, że sądy często zgadzają się z adwokatami, iż prawidłowość toku procesu może być zabezpieczona w sposób wystarczający nie tylko tymczasowym aresztowaniem, ale także innymi środkami zapobiegawczymi i to o charakterze wolnościowym. Stosowanie tymczasowego aresztowania na dalszym etapie postępowania jest niecelowe, gdyż zgodnie z zasadą minimalizacji i proporcjonalności środków zapobiegawczych winne one być wykorzystywane przez organ procesowy w sposób adekwatny do istniejącego zagrożenia dla prawidłowego toku procesu. Dlatego tez na dalszym etapie postępowania często zdarza się, że zebrany w sprawie materiał dowodowy nie dostarcza podstaw do przyjęcia istnienia realnej obawy, że podejrzany będzie zakłócał tok postępowania z obawy przed grożącą mu np surową karą w taki sposób, że koniecznym jest stosowanie aż najsurowszego środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania. Funkcją tymczasowego aresztowania jest bowiem zabezpieczenie prawidłowego toku postępowania, a nie antycypacja kary. Odsetki od poręczeń majątkowych nie stanowią dla wpłacającego przychodu z kapitałów pieniężnych. Są natomiast przychodem z innych źródeł podlegających opodatkowaniu. Sąd wypłacający takie poręczenie powinien wystawić PIT-8C. - Decyzja dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 30 marca 2007 r., nr PB I-3/4150/IN-130/US/2007/PM. JAKI PROBLEM ROZSTRZYGNĘŁA IZBACzy sąd powinien naliczyć zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych od odsetek od sum depozytowych, złożonych w związku z toczącym się sądowym postępowaniem karnym, karnym skarbowym, administracyjnym, cywilnym oraz w sprawach o wykroczenia?ODPOWIEDŹ IZBYPoręczenie majątkowe w postaci pieniędzy jest środkiem zapobiegawczym, stosowanym w postępowaniu karnym zgodnie z art. 266b par. 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. kodeks postępowania karnego ( nr 89, poz. 555 z późn. zm.). Kwota poręczenia wpłacana jest przez oskarżonego lub inną osobę wskazaną przez sąd w postępowaniu, na oprocentowany bankowy rachunek pomocniczy sądu. Z chwilą ustania poręczenia majątkowego przedmiot poręczenia zwraca się osobie wpłacającej. Do 30 czerwca 2006 r. odsetki od poręczeń majątkowych, jako oprocentowanie sum depozytowych, stanowiły dochód Skarbu Państwa i były odprowadzane bezpośrednio na rachunek bankowy dochodów Ministerstwa 1 lipca 2006 r. wprowadzono przepis, że oprocentowanie sum depozytowych stanowiących własność osób fizycznych, prawnych i innych jednostek powiększa ich wartość. W art. 10 ust. 1 pkt 7 i 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.; dalej ustawa o PIT) wśród źródeł przychodów wymienione zostały kapitały pieniężne i prawa majątkowe oraz inne źródła. Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od wkładów oszczędnościowych i środków na rachunkach bankowych lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT za przychody z innych źródeł uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14 ustawy o PIT, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty omawianych należności lub świadczeń, są zobowiązane sporządzić informację PIT- 8C i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać ją podatnikowi i urzędowi przedstawionym przypadku kwoty poręczeń majątkowych, stosowanych jako środek zapobiegawczy w postępowaniu karnym, wpłacane są na oprocentowany bankowy rachunek pomocniczy sądu. Po ustaniu poręczenia kwoty te wraz z naliczonymi odsetkami sąd zwraca wpłacającemu. Zatem poręczenia majątkowego nie można uznać za formę oszczędzania, przechowywania lub inwestowania środków pieniężnych, albowiem celem ustanowienia poręczenia jest zabezpieczenie prawidłowego toku postępowania karnego, a nie uzyskanie korzyści ekonomicznych przez wpłacającego. Ponadto środki pieniężne nie są w omawianym przypadku wpłacane na rachunek bankowy wpłacającego, lecz na rachunek bankowy państwowej jednostki budżetowej, a wpłacający nie jest w tym przypadku dysponentem zdeponowanych środków pieniężnych. W konsekwencji odsetki od poręczeń majątkowych nie stanowią dla wpłacającego przychodu z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT. W konsekwencji sąd nie pobiera zryczałtowanego podatku dochodowego, określonego w art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, od kwot wypłaconych odsetek od poręczeń odsetki stanowią przychód z innych źródeł i nie są objęte zwolnieniem podatkowym. W związku z tym sąd zobligowany jest do sporządzenia informacji PIT-8C i przekazania jej podatnikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu. Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE Postanowienie Sądu odmawiające uwzględnienia wniosku oskarżonego o uchylenie środka zapobiegawczego w postaci poręczenia majątkowego podlega zgodnie z ogólną zasadą zaskarżeniu. Na tle obowiązujących przepisów może jednak rodzić się wątpliwość do którego sądu powinniśmy skierować takie zażalenie – czy zgodnie z ogólną zasadą kontroli do sądu wyższej instancji czy też do tego samego sądu, który odmówił uwzględnienia wniosku o uchylenie poręczenia majątkowego?Zobacz: Pozbawienie wolności za uporczywe nękanie Zgodnie z art. 254 § 3 kpk zażalenie na postanowienie Sądu w przedmiocie wniosku o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego rozpoznaje ten sam sąd w składzie trzech sędziów. W tym miejscu należy przywołać ugruntowane stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w uchwale składu 7 sędziów z dnia 29 października 2004r. w sprawie I KZP 19/04 jak również uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 26 listopada 2003r. w sprawie I KZP 30/03. Oba te orzeczenia odnoszą się do właściwości i składu sądu rozpoznającego zażalenie na postanowienie Sądu I instancji wydanego na skutek wniosku oskarżonego złożonego na podstawie art. 254 § 1 kpk. Z powyższych orzeczeń wypływa wniosek, że gdyby ustawodawca zamierzał w art. 254 § 3 kpk uregulować kwestię właściwości i składu sądu tylko w odniesieniu do zażaleń wnoszonych przez oskarżonego w trybie § 2 tegoż artykułu (a więc w przedmiocie najsurowszego środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania), to tak zawężony zakres normy zostałby wyraźnie w tym paragrafie zawarty. Zobacz: Kodeks postępowania karnego Skoro ustawodawca tego nie uczynił, a rozwiązanie polegające na uregulowaniu kwestii rozpoznania zażalenia zamieścił w odrębnej jednostce redakcyjnej przepisu stanowiącego ostatni z jej paragrafów oznacza to, że norma w tym paragrafie zawarta odnosi się do wszystkich zażaleń wnoszonych na postanowienia rozstrzygające wnioski oskarżonego składane na podstawie art. 254 § 1 kpk – a więc np. na postanowienie co do wniosku oskarżonego o uchylenie lub zmianę nieizolacyjnego środka zapobiegawczego, do których niewątpliwie należy poręczenie majątkowe. Reasumując należy stwierdzić, że zażalenie na postanowienie odmawiające uchylenia poręczenia majątkowego rozpoznaje ten sam sąd w składzie trzech sędziów, odmiennie niż w pozostałych wypadkach rozpoznania zażaleń, w tym także co do środków zapobiegawczych. Opisz nam swój problem i wyślij zapytanie. Z najnowszych danych Ministerstwa Sprawiedliwości wynika, że sądy rzadziej stosują tymczasowe aresztowania. Areszt jest zastępowany poręczeniem majątkowym. Kaucje sięgają od kilkuset do kilkunastu milionów złotych. Najniższą sąd wycenił na 100 zł. – Większość krajów stawia dziś na środki pieniężne – tłumaczy prof. Brunon Hołyst. Żałuje jednak, że taka forma zabezpieczenia jest realna jedynie dla ludzi bogatych, których stać na wpłacanie sporych kwot za wolność. Biorą, ale nie oddają Problemem jest nie tylko to, że nie wszystkich stać na kaucję. Okazuje się, że nawet jeśli ktoś ją zapłaci, może mieć kłopoty z jej odzyskaniem. Na opieszałość sądów w zwracaniu pieniędzy oskarżonych czy skazanych narzekają też adwokaci. Twierdzą, że winne są niejasne przepisy. – Miałam ostatnio kilka takich przypadków – przyznaje adwokat Marta Lech. Tłumaczy, że zgodnie z przepisami pieniądze wpłacone na rachunek sądu czy prokuratury powinny zostać zdeponowane na rachunkach, które są oprocentowane. – I tu pojawia się problem – uważa mecenas Lech. Podaje przykład. Wpłaciła 5 tys. zł jako poręczenie majątkowe za swoją klientkę. Sprawa została umorzona, więc adwokat poprosiła o zwrot pieniędzy na konto klientki. Okazało się to niemożliwe. Kobieta nie mieszkała w Polsce i nie mogła się u nas rozliczyć z podatku, a chodziło o 12 czy 13 zł odsetek. – Sąd zażądał, abym to ja wypełniła deklarację podatkową. Odmówiłam – mówi. Po roku oczekiwania w końcu z odsetek rozliczyła się siostra klientki. Pieniądze na koncie sądu były przetrzymywane kilkanaście miesięcy. – To nie jest odosobniony przypadek – dodaje adwokat i przywołuje sprawę klienta, któremu sąd nie chciał zwrócić 8 tys. zł. Mężczyzna odmówił wypełnienia oświadczenia do celów podatkowych, zrzekł się odsetek, a pieniędzy i tak długo nie zobaczył. Stracił 400 tysięcy – Istnieje luka prawna, która utrudnia sprawny zwrot pieniędzy – uważa adwokat Mariusz Paplaczyk. – W Poznaniu sam zwrot trwa od kilku do kilkunastu dni – dodaje. Ale nie zawsze do niego dochodzi. – Miałem klienta w sprawie o oszustwo. Sąd zastosował wobec niego poręczenie w wysokości 400 tys. zł. Pieniądze nigdy do niego nie wróciły. Po zakończeniu sprawy sąd orzekł przepadek poręczenia. Powód? W trakcie postępowania podsądny kontaktował się ze współoskarżonymi w sprawie. Sąd uznał to za złamanie warunków poręczenia. Pieniądze zasiliły więc budżet państwa. Adwokat Bartłomiej Nowak też miał przeprawę ze zwrotem kaucji. Bronił klienta skazanego za rozbój na trzy lata pozbawienia wolności. W trakcie postępowania mężczyzna najpierw trafił do aresztu, a potem zastąpiono go poręczeniem. Wpłacił 6 tys. zł. Po roku kaucja została zmniejszona do 3 tys. zł. Niestety, skazany nie stawił się w areszcie w wyznaczonym przez sąd terminie, zrobił to później. Gdy już dotarł do aresztu, rodzina wystąpiła o zwrot kaucji. Otrzymała jednak odpowiedź odmowną – według sądu nastąpił przepadek poręczenia majątkowego ze względu na to, że mężczyzna stawił się do więzienia za późno. Poręczenie majątkowe jest jednym ze środków zapobiegawczych stosowanych w postępowaniu karnym wobec podejrzanego lub oskarżonego jako gwarancja określonego zachowania takiej osoby. Poręczenie majątkowe może złożyć oskarżony albo inna osoba. Wysokość, rodzaj i warunki poręczenia oraz termin jego złożenia określa sąd, mając na względzie sytuację materialną oskarżonego i składającego poręczenie oraz wysokość wyrządzonej szkody i rodzaj popełnionego czynu.

wniosek o zwrot poręczenia majątkowego