Może się wydawać, że zajęcia aerial yoga są trudne i nie dla każdego. To nieprawda. Już po 2-3 zajęciach trenujący swobodnie obchodzi się z hamakiem i z łatwością wykonuje wszystkie figury gimnastyczne. Co więcej, aerial yoga to zajęcia zarówno dla kobiet, jak i mężczyzn. Sportowy, Gimnastyczny, Akrobatyczny Air Triangle H15 Pro, wymiary 1,0 / 2,0x0,75x0,7m w kategorii Elementy Modułowe PRO Taniec klasyczny, popularnie zwany baletem jest rodzajem widowiska teatralnego. Tanecznym krokom wykonywanym wg wcześniej przygotowanej choreografii towarzyszy najczęściej muzyka. Balet może być samodzielną formą muzyczną lub też stanowić element większego utworu – np. opery. Figury baletowe są określane francuskimi nazwami, co może powodować niezrozumienie w początkach nauki 269,00 zł. adidas Strój gimnastyczny damski adidas AT1344 NVY. 229,00 zł. adidas Strój gimnastyczny damski adidas AT1332 FUS. 290,00 zł. GK Elite Gymnastics Strój gimnastyczny damski GK 3619 D17. 119,00 zł. Zobacz stroje gimnastyczne wykonane z elastycznych materiałów, które dopasowują się do ciała! Różne wzory i kolory sprawią AKRO-Art to zajęcia łączące gimnastykę artystyczną, akrobatykę oraz taniec przeznaczone są dla dziewcząt w wieku 5-15 lat, które są pełne energii, uwielbiają ćwiczyć, robić szpagaty, gwiazdy i tańczyć przy muzyce oraz chciałyby występować przed większą publicznością. Głównym celem zajęć jest rozwijanie pasji do 👉Jeżeli interesują Ciebie moje opracowanie napisz do mnie na stronie www.👉👉👉👉zapraszam na stronę www. https://www.centrumedukacji-anna-machmar.com H3OiG. Slides: 10 Download presentation Akrobatyka sportowa AKROBATYKA SPORTOWA Akrobatyka sportowa jest to dyscyplina sportowa, która polega na wykonywaniu układów ćwiczeń gimnastycznych o dużym stopniu trudności, obejmuje ćwiczenia kobiet i mężczyzn w parach i grupach, a także ćwiczenia indywidua i synchroniczne przy wykorzystaniu m. in. trampoliny i ścieżek. Cechami dominującymi są siła, równowaga, gibkoś Historia dyscypliny Początki akrobatyki giną w mrokach dziejów. Do najstarszych zachowanych dowodów istnienia tego typu działalności na egipskie płaskorzeźby (przedstawiające akrobatów wykonujących przerzuty w tył, w przód, mostki, stanie na rękach i na oraz figurki etruskie z IX w. p. n. e. Ćwiczenia akrobatyczne były znane i popularne w starożytnej Grecji. Z jednej strony stanowiły one ważny element trenin w dyscyplinach olimpijskich (np. w zapasach), a z drugiej były wykonywane w formie pokazów w czasie różnych świąt i uroczystości. W średniowieczu akrobatyka rozwijała się dynamicznie jako ważna część przekazywanej zwykle z ojca na syna sztuki c Z cyrku wywodzi się wiele ćwiczeń i metod treningowych, które obecnie spotykamy w sporcie. W renesansie pokazy akrobatyczne były ważnym punktem programu wielu świąt i uroczystości. Do dzisiaj odbywają się zapoczątkowane wtedy „Weneckie konkursy żywej architektury” polegające na budowaniu jak najwyższych wieloosobow piramid. W roku 1599 Anhiange Tuccaro napisał pierwszy podręcznik akrobatyki „Trois dialogues de sauter et voltiger en l`air”. Akrobatyka znalazła się w niemal wszystkich systemach wychowania fizycznego, zarówno dla szkół, jak i dla w W Polsce akrobatykę sportową spopularyzowało przede wszystkim powstałe w roku 1867 Towarzystwo Gimnastyczne „ W roku 1921 został wydany pierwszy polski podręcznik akrobatyki autorstwa Józefa Drezyny, a w roku 1924 ukazała s znakomita książka „Wzory igrzysk i piramid” napisana przez Alfreda Hamburgera. Historia dyscypliny w Polsce Akrobatyka sportowa to jedna z dyscyplin sportu gimnastycznego, której dynamiczny rozwój w Polsce i na świecie sięg początku XX wieku. Śledząc historyczne wydarzenia w tym zakresie i jej dynamiczny rozwój w Polsce, śmiało można p że polska akrobatyka, to akrobatyka światowa. Wyodrębnienie akrobatyki, jako samodzielnej dyscypliny sportowej, a tym samym początek zorganizowanej formy działalności o zasięgu krajowym, to rok 1952, kiedy to w Sekcji Gimnastyki przy GKKF, powołana została Komisja Gimnastyki Akrobatycznej i Artystycznej. W marcu 1955 roku w Szczecinie, rozegrano „I Ogólnopolskie Zawody Klasyfikacyjne w Gimnastyce Akrobatycznej”. Już w grudniu tegoż roku, w Białymstoku, odbyły się „I Mistrzostwa Pol w Akrobatyce Sportowej”. Ogromna praca i wysiłek wszystkich pasjonatów zaangażowanych w popularyzację naszej dyscypliny – pod kierunkiem Jana Rutkowskiego – zaowocowały powołaniem w roku 1957 Polskiego Związku Akrobatyki Sportowej. Działacze akr sportowej nie ograniczali swej pracy i aktywności jedynie do rozwoju oraz popularyzacji dyscypliny w kraju. Ich determin i zaangażowanie, wpływała na jej rozwój w Europie i na świecie, co zaowocowało powołaniem w 1973 roku Międzynaro Federacji Akrobatki Sportowej (IFSA). W tym historycznym etapie złote zgłoski historii niewątpliwie przypisujemy ówcze Prezesowi Panu Marianowi Golemie oraz Wiceprezesowi Panu Konradowi Zielińskiemu, którzy wśród przedstawicie 10 państw, byli współzałożycielami tej Federacji. Był to jednocześnie początek istnienia i wpływu polskiej koncepcji na rozwój i zmiany w naszej dyscyplinie. Do dziś nasi przedstawiciele są członkami komisji sportowych w strukturach organ światowych i europejskich a polscy akrobaci od 1974 biorą z powodzeniem czynny udział we wszystkich kolejnych Mistrzostwach Świata. Kolejnym przełomowym momentem w historii akrobatyki to grudzień 1998 roku (Kongres w Mińsku z udziałem 28 pań podczas którego podjęto decyzję o przystąpieniu IFSA do Międzynarodowej Federacji Gimnastycznej (FIG). W jej struk powołano Komisję Akrobatyki Sportowej, a jednym z jej członków został Pan Konrad Zieliński. Jednocześnie przeprow były także zmiany organizacyjne w strukturach europejskich. W 1999 roku podczas Kongresu, który odbył się w Polsce (w Zielonej Górze), Eurosaf podjęła decyzję o przystąpieniu do Europejskiej Unii Gimnastycznej (UEG). W konsekwencji wyżej przywołanych zmian organizacyjnych, zarówno w strukturach światowych jak i europejskich, ówcześni Prezesi PZG – Jan Nawara oraz Prezes PZAS – Konrad Zieliński, dla utrzymania dwóch niezależnych zwi sportowych w strukturach organizacyjnych sportu polskiego, podpisali porozumienie o współpracy. W ponad 60 -letniej historii osiągnięcia polskich zawodników na arenach międzynarodowych są imponujące. Niewiele dyscyplin sportowych w kraju posiada tak bogaty dorobek medalowy. Nasi reprezentanci brali udział we wszystkich Mistrzostwach Świata i Europy, a także w zawodach o Puchar Świata. Wracali z nich z wieloma medalami. Nie sposób w tej krótkiej prezentacji wymienić wszystkie, ale ZŁOTYCH MEDALI zdobyli łącznie: Mistrzostwa Świata – 17; Mistrzostwa Europy – 26; Puchary Świata – 6. Najlepsi zawodnicy Tomasz Śmiela i Magdalena Cyran, jedna z najbardziej utytułowanych dwójek mieszanych w historii polskiej akrobatyki. (Źródło zdjęcia: Album wydany z okazji 50 -lecia klubu sportowego DKS „Targówek” Warszawa) Konkurencje • Skoki na ścieżce- zawodnicy wykonują układy skoków akrobatycznych na sprężynującej ścieżce o długości 25 m (plus dobieg 10 m) i szerokości 1, 5 m. • Skoki na trampolinie- „Polegają na wykonywaniu ewolucji w powietrzu po odbiciu się od sprężystej powierzchni – batutu. Zawodnik wykonuje 2 układy, jeden obowiązkowy oraz jeden dowolny. Każdy z nich składa się z 10 różnych elementów. Skoki na trampolinie wykonywane przez kobiety oraz mężczyzn zarówno w konkurencji indywidualnej jak i synchronicznej, podczas której dwóch zawodników wykonuje układy równocześnie na dwóch równoległych trampolinach. • Konkurencje dwójkowe- dwójki kobiet, dwójki mężczyzn i dwójki mieszane. • Konkurencje zespołowe- trójki kobiet i czwórki mężczyzn. Zespoły ćwiczą na planszy gimnastycznej o wymiarach 12× 12 metrów i wykonują trzy układy trwające maksymalnie po 2, 5 minuty (układ statyczny, układ dynamiczny, i kombinowany, dynamiczno-statyczny układ finałowy). W klasie pierwszej i mistrzowskiej zespoły wykonują swoje układy z muzyką i elementami choreografii. MINISŁOWNIK POJĘĆ BATUT jest to przyrząd gimnastyczny wykorzystywany do wykonywania wysokich skoków z akrobacjami. Składa się z poziom metalowej ramy i rozpiętej na niej sprężystej siatki. TRAPEZ potocznie nazywany huśtawką akrobatów. Jest to drążek, na którym akrobaci wykonują ewolucje. EWOLUCJA jest to figura gimnastyczna, akrobatyczna lub taneczna. TRAMPOLINA AKROBATYCZNA sprężysta siatka rozpięta na dużej ramie, służąca do wykonywania ewolucji akrobatycznych w powietrzu. Czy wiesz, że. . . • Istnieją różne formy akrobatyki w tym np. : narciarska, konna, rowerowa, sportowa. • Akrobatyka to działania zmierzające do podnoszenia sprawności fizycznej, kontrolowania ruchów ciała i opanowania psychicznego w sytuacjach ekstremalnych. • W 1932 r. skoki akrobatyczne mężczyzn znalazły się w programie igrzysk olimpijskich. • Elementy akrobatyki towarzyszyły nam od wieków. Pierwsze pojawiły się w Chinach, Egipcie oraz Grecji, o czym świadczą egipskie malowidła ścienne odnalezione w grobowcu w Memfis. • Akrobatyka sportowa, to jeden z najstarszych sportów w historii ludzkości. • Pierwszy podręcznik do akrobatyki ukazał się w 1599 roku. WUEF dla opornych, czyli aerial Tańczą, wiszą głową w dół, owinięte kolorowymi szarfami kręcą piruety – zwykłe dziewczyny oderwane od ziemi. Tekst: Kasia Stadejek Zdjęcia: Tamara Pieńko / Not Another Yoga Studio Opublikowano: 8 Stycznia 2019 Ten artykuł przeczytasz w mniej niż 14 minut! Nie trzeba od razu wsiadać ze spadochronem do helikoptera ani szukać mostu do skoku na bungee, żeby na chwilę znaleźć się w powietrzu i poczuć adrenalinę. Umożliwia to także aerial silk, czyli taniec akrobatyczny na szarfach wertykalnych. Brzmi jak dyscyplina sportowa, do której nie warto podchodzić bez kilku lat praktyki cyrkowej? Nic bardziej mylnego. To zajęcia, które łączą sport i sztukę. Aerial (ang. powietrzny, ale też zwiewny i eteryczny, o czym za chwilę) można uprawiać, korzystając nie tylko z szarf, lecz także z hamaków i kół przypominających hula-hoop. To połączenie ćwiczeń wzmacniających i uelastyczniających całe ciało z tańcem i akrobacjami godnymi cyrkowca. Oczywiście na te ostatnie można sobie pozwolić dopiero po oswojeniu się z fruwaniem pod sufitem na materiałowej taśmie, ale cel zbliża się wraz z kolejnymi zajęciami. Może go osiągnąć każdy. Gabi na szarfy trafiła trochę z przypadku. Razem z koleżanką Krysią regularnie chodziła na ściankę wspinaczkową, obok której odbywały się akrobacje na szarfach. Te dwa sporty często występują obok siebie, bo sale ze ściankami wspinaczkowymi mają wysokie sufity oraz systemy lin, dzięki którym można łatwo zamontować szarfy, i materace. Dziewczyny wisiały zmęczone w niewygodnych uprzężach i butach i obserwowały, jak majestatycznie tańczą w powietrzu ich koleżanki. Po zejściu ze ścianki podeszły do trenerki, która zachęciła ich do nauki fruwania. UNNATA® Aerial yoga oferuje autentyczną jogę z wykorzystaniem miękkiego hamaka do odkrywania, udoskonalania i rozwijania tradycyjnych pozycji jogi. Na zdjęciu pozycja aerial - taniec na szarfach sześć metrów nad ziemią Na pierwsze zajęcia dziewczyny przyszły podekscytowane i przekonane, że wspinaczka po szarfie musi mieć coś wspólnego z tą po ścianie. Podobne zdanie o aerialu mieli ich koledzy wspinacze, którzy podglądali te same zajęcia i pewni siebie deklarowali, że zawijanie się w powietrzu w szarfę to byłaby dla nich pestka. Gdy tylko próbowali, spadali plackiem na materac i odchodzili jak niepyszni. Dla dziewczyn, nieco bardziej pokornych, to też nie była łatwizna. Okazało się, że to niezwykle trudny, siłowy sport. Do wciągania się po szarfach potrzebne są zupełnie inne mięśnie niż te rozwinięte nawet u całkiem wysportowanych dziewczyn, do których zaliczała się Gabi. Trzeba mieć mocne stawy, zwłaszcza nadgarstki, i wiele samozaparcia. Bo zanim uda się majestatycznie wspiąć po szarfie, zawisnąć, zakręcić się w materiał i z gracją po nim sturlać, minie sporo czasu i nabitych zostanie kilkanaście siniaków. Gabi to nie zniechęciło. – Byłyśmy bardzo zmotywowane i podekscytowane, dałyśmy z siebie 200%, chociaż jak teraz przypomnę sobie, co wyczyniałyśmy i jakie miałyśmy o sobie mniemanie, to chce mi się śmiać. Na drugi dzień nie mogłam umyć zębów, bo tak bolały mnie ręce i klatka piersiowa, ale mimo wszystko wiedziałam, że chcę wrócić – opowiada. Na zajęciach zrelaksujesz i wzmocnisz ciało, odnajdziesz prawidłową postawę, a przede wszystkim, pozbędziesz się chronicznych napięć, wynikających z siedzącego trybu pracy. Na zdjęciu pozycja - aerial wyglądają zajęcia z aerial? Zajęcia trwają około godziny, ale w wielu szkołach można ten czas przedłużyć i poćwiczyć samodzielnie. Zaczynają się od rozgrzewki i rozciągania, a następnie robi się ćwiczenia tuż nad materacem. Kto ma siłę, może później wspiąć się wyżej, w zależności od pomieszczenia, nawet kilka metrów w górę. Nie ma specjalnych warunków, które trzeba spełnić, by rozpocząć trening. Problem będzie jeden: grawitacja. Im więcej kilogramów mamy do wciągnięcia na szarfę, tym więcej siły będziemy potrzebować, żeby zrobić to z gracją. Grawitacja pomoże potem fantazyjnie się z szarfy wyplątać, ale żeby wyglądać przy tym majestatycznie, potrzeba sporo pracy. Jest to więc sport dla wytrwałych i tych, którzy lubią treningi siłowe. Spodoba się też dziewczynom, które opanowały podstawy tańca na rurze – tutaj rurą jest właśnie szarfa – a także tym, które w sporcie poszukują adrenaliny. Taniec na szarfach - gdzie i za ile Przeważnie zajęcia na szarfach kosztują 120-150 złotych za miesiąc przy zajęciach raz w tygodniu i 200-250 złotych za miesiąc przy dwóch treningach w tygodniu. Strój, który obowiązuje na treningach, to długie legginsy, skarpetki i obcisła koszulka z długim rękawem – wszystko, co odstaje, wplącze się w szarfę lub odsłoni ciało przy pierwszym zwisie głową w dół. Gdy już polubicie zaplątywanie się w szarfy, przydadzą wam się też dodatkowe szorty z lycry, które łagodzą nacisk na pachwiny. Nic więcej nie trzeba ze sobą mieć – to ważny argument dla tych, którzy nie lubią nosić przez cały dzień dodatkowych butów i akcesoriów treningowych. Warszawa Not Another Yoga Studio – studio jogi specjalizuje sie w Unnanta Aerial Jodze Aerial Dance Studio Gimnastyka Powietrzna School Klub Sportowy Zakręt Wrocław Dare Dance Company Music and Motion Aerial Dance Studio Vertykalna Katowice SK Talent Kraków Real Passion Łódź Dream Team Trójmiasto Szkoła Aerial Hamak w Aerial jodze relaksuje i odciąża kręgosłup. Dzięki niemu trudne asany stają się proste do wykonania dla każdego. Na zdjęciu pozycja regeneracyjnaJakie korzyści przynosi aerial? Po kilku miesiącach treningów na szarfach ciało staje się sprężyste. Podczas ćwiczeń pracuje 90% mięśni, więc rozwijają się one równomiernie. Wzrasta siła, a maleją obwody, zwłaszcza brzucha, nóg i ramion. Ciężar ciała, który na początkowym etapie nauki wydaje się być utrapieniem, też jakoś tajemniczo się redukuje. Taniec na szarfach, jak zresztą każdy taniec, to doskonały sposób na redukcję stresu. Endorfiny buzują nie tylko od prawidłowo wykonanych akrobacji, lecz także od samych prób, bez względu na to, czy trenujemy w grupie, czy indywidualnie. Pomaga też zaakceptować własne ciało. W końcu to tylko dzięki niemu możemy robić podniebne sztuczki. Kilogramy czy obwody nie mają znaczenia, tu liczy się samozaparcie, a od pokonania kolejnych poziomów trudności zdecydowanie wzrasta pewność siebie. Zapytana o korzyści płynące z zajęć Gabi oprócz dobrej zabawy wymienia przełamanie lęku wysokości i uspokojenie błędnika. – Pierwsze piruety były naprawdę trudne, wyplątywałam się z szarfy w popłochu, zielona na twarzy. Z każdymi kolejnymi zajęciami było lepiej, a w końcu zupełnie zapomniałam o problemach z błędnikiem. Wtedy jedynym problemem była moja wyobraźnia, która podsuwała mi skutki ewentualnych upadków. Kręciło mnie to, że sama panuję nad tym wszystkim, jestem tak wysoko i własnymi rękami, z całych sił podciągam się do konkretnej figury, która z boku wygląda pięknie i majestatycznie. Dowiedziałam się, że mogę kontrolować swoje ciało, że to ja stawiam mu cele i przy odpowiednim nakładzie pracy mogę pokonać wszystkie ograniczenia. Motywowały mnie nie tylko postępy, lecz także koleżanki, bo zajęcia były okazją do spotkania z fantastycznymi kobietami, które sobie pomagały – wymieniałyśmy się sposobami na bezbolesne wiązanie, utrzymywanie równowagi. Taka wymiana doświadczeń pomagała budować atmosferę akceptacji. Nikt nie śmiał się z błędów, kibicowałyśmy sobie, mimo że każda była na innym poziomie i przychodziła w innym celu. Po roku treningów Gabi przerzuciła się z akrobatyki na dużo mniej obciążającą aerial jogę. Bo szarfy mają też łagodne oblicze, które spodoba się wszystkim spragnionym czegoś nowego w codziennej dawce ruchu. Aerial joga to zajęcia na pograniczu jogi i fitnessu, podczas których z szarf robi się hamaki zawieszone niezbyt wysoko nad ziemią i dostosowane do ćwiczącego. Asany wykonywane za ich pomocą są dla początkujących łatwiejsze, a zaawansowani mogą dzięki hamakom poszerzyć zakres ruchów. Szarfy działają też jako asekuracja podczas trudniejszych ćwiczeń, zwłaszcza tych w pozycji odwróconej, pięknie otwierają klatkę piersiową i rozluźniają barki, których spięcie to duży problem osób pracujących przy komputerze. Wzmacniają również mięśnie posturalne i relaksują kręgosłup. – W sporcie lubię próbować różnych rzeczy. Po fascynacji zajęciami aerobowymi i szarfami w wydaniu siłowo-wyczynowym przyszedł czas na formy wyciszające. Dlatego właśnie aerial joga. Szarfy to piękna sprawa – uśmiecha się Gabi. – Nie tylko pod kątem tego, że wszystko zależy ode mnie, lecz także w wymiarze estetycznym. Kiedy znowu zapragnę adrenaliny, z chęcią wrócę na te zajęcia. Pewne figury powtórzyłam tyle razy, że gdybym miała zaplątać się w dwie szarfy jeszcze raz, zrobiłabym to odruchowo. Chcemy wiedzieć co lubisz Wiesz, że im więcej lajkujesz, tym fajniejsze treści ci serwujemy? Uważa się, że każde poruszanie się w rytm jakiejś muzyki to taniec. Oczywiście można uznać, że tak w rzeczywistości jest. Mnóstwo dziedzin sportu, i nie tylko sportu, w myśl tej zasady uznać można za taniec. A zatem dyscyplina taka, jak gimnastyka artystyczna, to także swego rodzaju odmiana tańca. Gimnastyka artystyczna jest bowiem układem taneczno-gimnastyczno-akrobatycznym. Taniec ma wiele wspólnego z gimnastyką artystyczna jest dyscypliną uprawianą prawie wyłącznie przez kobiety. Zaznaczyć trzeba, że nie wszyscy mogą ją uprawniać. Wiąże się to ściśle z możliwościami fizycznymi gimnastyczek, a tym samym z ich wiekiem. Najczęściej gimnastyka artystyczna to zajęcie dla dziewcząt w wieku od czterech do dwudziestu czterech lat. Gimnastyka artystyczna jest dziedziną sportu, która w dużej mierze bazuje na tańcu. Gimnastyczki bowiem dla udoskonalania swojej gracji, równowagi oraz koordynacji ruchowej i rytmicznej muszą nieustannie ćwiczyć taniec klasyczny. Czasem ćwiczenia te uzupełniane są przez elementy tańca charakterystycznego. Taniec dla gimnastyczek to podstawa, ponieważ ich układy gimnastyczne opierają się na zasadach, którymi charakteryzuje się także taniec. Zarówno tancerze, jak i gimnastyczki muszą mieć wyćwiczoną gibkość oraz muszą być idealnie rozciągnięci. Układ gimnastyczny wymaga tego nieraz dużo bardziej. Gimnastyczki bowiem oprócz elementów czysto tanecznych muszą wykonywać niezwykle trudne elementy układ gimnastyczny jest swego rodzaju tańcem, który jednak nie jest zajęciem czysto rekreacyjnym. Gimnastyka jest przede wszystkim sportem. Uprawia się ją głównie z myślą o udziale w różnych imprezach sportowych. Gimnastyczki stawiają sobie zadanie, które polega na tym, żeby brać udział w licznych konkursach, a tym samym nastawione są na rywalizację, na zdobywanie nagród. Różnego rodzaju zawody sportowe, w których biorą udział gimnastyczki, to priorytetowy cel każdej dziewczyny, która trenuje gimnastykę artystyczną. Taniec natomiast w czystej postaci często może być po prostu rozrywką, relaksującym zajęciem, które przynosi przyjemność. Nie każdy, kto tańczy musi od razu brać udział w zawodach. Gimnastyczki natomiast muszą liczyć się z tym, że nie jest to zajęcie, z którego można rezygnować i powracać zawsze, kiedy ma się na to ochotę. Trzeba bowiem mieć na uwadze wiek, w jakim są przeważnie gimnastyczki. Górna granica, którą jest wiek około dwudziestu czterech lat nie jest tylko czyimś wymysłem. W tym wieku bowiem dziewczęce ciało przestaje być już tak zdatne do wszystkich czynności akrobatycznych. Taniec tymczasem nawet tylko i wyłącznie amatorski może być domeną nawet starszych można jednak zaprzeczać, że taniec i gimnastyka artystyczna ma ze sobą wiele wspólnego. Często gimnastyka jest idealną bazą do nauki nawet wyspecjalizowanego tańca. Warto więc pomyśleć o jednym albo o drugim, ponieważ obie dyscypliny przynoszą przyjemność i pożytek dla naszej kondycji i sprawności fizycznej. Rozmowa z Marcinem „Cinkiem” Grzybowskim, tancerzem i instruktorem break dance w Szkole Tańca Break Dance NASA w Koszalinie. - Mówiło się o tym już od wielu miesięcy, ale w końcu, pod koniec czerwca członkowie Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego uznali, że break dance staje się… no właśnie: dyscypliną sportową?- Tak, MKOl podjął decyzję, że na Igrzyskach Olimpijskich w 2024 roku w Paryżu break dance zadebiutuje jako nowa dyscyplina. Sam bardziej wolałbym nazywać ją dyscypliną olimpijską, niż sportową. Break dance wywodzi się jednak z kultury hip-hopowej, a nie ze sportu. Sam od wielu lat zajmuję się nie tylko tym tańcem, ale także sportem, współpracuję ze sportowcami jako trener motywacyjny i już docierają do mnie różne opinie na temat tej decyzji. A opinie są bardzo podzielone, bo jednak dla świata sportu to jest szok! Nawet tak bym to Jak środowisko tancerzy brak dance podeszło do tej informacji?- Tylu ilu ludzi tańczących, ilu b-boyów, tyle opinii. Każdy ma swoje zdanie na ten temat. Jedni uważają, żeby nie mieszać tego z igrzyskami olimpijskimi, bo ten taniec zacznie być uważany za sport. Według innych, szczególnie według młodego pokolenia, to bardzo dobra inicjatywa, która daje nowe możliwości, można dzięki niej break dance i samych tancerzy wypromować. Te możliwości zwiększają się w wielu Mam rozumieć, że jesteś wśród tych, którzy cieszą się z takiego obrotu spraw?- Zawsze byłem ukierunkowany na to, żeby doświadczać, sprawdzać nowe rozwiązania, dawać im szansę i z tego względu się cieszę. Zdaję sobie sprawę, że są w kraju b-boye, którzy nie zajmują czołowych miejsc na turniejach, ale mają dopracowane do perfekcji, można powiedzieć nawet na światowym poziomie tzw. power moove’y, czyli trudne figury gimnastyczne, czy akrobatyczne, które wykonuje się podczas swojego wyjścia na zawodach. I one mogą być niewystarczająco docenione przez jurorów, bo taki ktoś na przykład nie tak dobrze porusza się w rytm muzyki. Być może tacy b-boye dostaną szansę na olimpiadzie? Uważam, że trzeba tego spróbować, skoro dostaliśmy taką szansę. Szczególnie dla młodego pokolenia i cieszę się z tego, mimo że sam wywodzę się z tej starej szkoły. Nie chciałbym tylko, by ta sztuka została nazwana sportem. Zajmuję się tym od lat i mam świadomość, że wiele rzeczy w break dance zaczerpniętych jest ze sportu. Bo wiadomo, że tancerz musi mieć kondycję, musi mieć zrobioną tzw. ogólnorozwojówkę i tego nie oszukamy. Trzeba wykorzystywać elementy sportu, bo inaczej tego światowego poziomu w tańcu nie da się To czym jest break dance?- To sztuka, to pokazanie siebie, swojego charakteru, osobowości i indywidualności, które powinny mieścić się w ramach b-boy’ingu, w ramach jego elementów, którymi są top rocks, foot works, power moves, freezes, oraz kreatywność. Ruchy wykonywane powinny być do muzyki i interpretowane po swojemu, by poczuć wolność. - Jak wygląda taka taneczna bitwa?- Genezą bitew tanecznych, podobnie jak walk ulicznych, bo break dance wywodzi się z ulicy, było udowodnienie, która z ekip stojących naprzeciw siebie jest dziś lepsza, kto jest królem parkietu, kto także: NASA Koszalin. Szkoła tańca, szkoła życia. Zabawa w rodzinnej atmosferze [zdjęcia]- Bez potrzeby bicia się na pięści, podbijania sobie oczu, łamania nosów…- Dokładnie tak. To pokazuje prawdziwą duszę tańca, jego piękno, Dlatego też cieszę się, że jak break dance pojawi się na olimpiadzie, to będziemy mieli na niej właśnie taki element artyzmu, nie będzie tu pokazywany tylko ten prawdziwy sport, klasyczne dyscypliny, ale wchodzimy w nowe elementy. Na pewno będzie to niesamowite show! Uważam, że to bardzo urozmaici igrzyska olimpijskie. Zresztą taki był cel członków Ale pewnie pojawiają się już wątpliwości, w jaki sposób to będzie punktowane i Tak. I właśnie wokół tego toczy się największa dyskusja i to budzi największe wątpliwości Sam organizujesz imprezy break dance, zasiadasz - podobnie, jak Twój brat, z którym prowadzisz szkołę tańca NASA - w składach sędziowskich takich turniejów i oceniasz. Co jest brane pod uwagę podczas takiego występu?- Branych jest mnóstwo elementów, są pewne kryteria, ale najpierw wrócę jeszcze do samych igrzysk. Ich problem może się pojawić wówczas, kiedy ocena zostanie sprowadzona tylko do sportowych aspektów występu b-boya. W kulturze hip-hopowej tego w ogóle nie było. Polegało to tylko na tym, że jeśli widziałeś, że ktoś podczas swojej solówki pokazał lepszy charakter, inicjatywę, był bardziej waleczny - to on mógł być zwycięzcą. To było takie nieokrzesane. Typowa ulica. Od wielu lat, od początku lat 90-tych zdaje się, odbywają się zawody, najbardziej znaną imprezą na świecie Battle Of The Year, gdzie stworzono odpowiednie kryteria do oceny tancerzy. Mam nadzieję, że podobne kryteria będą brane pod uwagę także podczas olimpiady. Pierwszym kryterium, i to jest podstawa, to poruszanie się do rytmu, do muzyki, którą puszcza DJ. Drugim elementem, który powinien być brany pod uwagę, jest skala trudności wykonywanych figur. Tu od razu wyjdzie, czy ktoś tańczy od kilku lat, czy kilkunastu, czy jest doświadczonym b-boyem, czy początkującym. Kolejny to płynność wykonywania ruchów, czyli tzw. flow. Następnym mógłby być charakter, charyzma, które są często brane pod uwagę przez sędziów. - A zasady fair play?- W ulicznych walkach break dance bywało tak, że jak ktoś nie zachowywał się fair na parkiecie, to nie był z miejsca dyskwalifikowany. Tu właśnie nie było tak, jak w sporcie, że zrobiłeś coś nie tak na parkiecie, że wykonałeś obraźliwy gest, przeszkodziłeś w wykonaniu figury, wszedłeś komuś na parkiet albo nawet kogoś uderzyłeś - to byłeś karany. To też dodawało pikanterii. Taka była Obecnie jest trzech sędziów, którzy typują swojego faworyta?- Najczęściej jest ich trzech, choć zdarzają się też składy pięcioosobowe. Ważne, żeby liczba członków jury była nieparzysta po to, żeby nie było remisów. Choć i takie się zdarzają, jeśli np. dwóch sędziów wskaże innego bboya, a trzeci uzna, że obaj byli równie dobrzy. NASA Koszalin. Szkoła tańca, szkoła życia. Zabawa w rodzinne... - Czy informacja o tym, że break dance dołącza do dyscyplin olimpijskich może spowodować wzrost zainteresowania tą sztuką? Czy będzie więcej chętnych do trenowania tego tańca?- Myślę, że tak. Ta decyzja daje prestiż i otwiera nowe możliwości szkołom tańca, instruktorom i trenerom. No i - jak już wspominałem - samym tancerzom. Z drugiej strony MKOl dołączając do igrzysk break dance chce zainteresować sportem i samą imprezą młodzież. Bo trzeba powiedzieć, że oprócz naszego tańca, dopisane zostały też skateboarding, surfing i wspinaczka sportowa. Te zobaczymy już w 2020 roku w Tokio, a break dance w 2024 roku w Paryżu. To świeży temat. Czy to się faktycznie uda, to będziemy mogli ocenić dopiero po igrzyskach. Jednak już w zeszłym roku na Letnich Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży w Buenos Aires na próbę wprowadzono także break dance i cieszyło się to dużym zainteresowaniem. Publiczność zapełniła całą halę. Myślę więc, że frekwencja na tych zawodach także spowodowała taką decyzję MKOl. Mało tego, Polak zajął wtedy czwarte miejsce. - I tu dochodzimy do najważniejszego pytania. Czy Polacy mają szanse na pokazanie się w tej nowej dyscyplinie? A może nawet ktoś z Koszalina dołączy do tego grona?- Na pewno Polacy mają szansę i byłoby świetnie, gdyby wśród nich był koszalinianin. Dla szkoły NASA to nowy cel, który będziemy chcieli osiągnąć. Trudno jednak mówić o szczegółach, bo jeszcze nie wiadomo, jakie będą kategorie, jak to będzie wyglądało. Z tego, co udało mi się wyczytać, to planowane są bitwy solo b-boyów, b-girls, i bitwy ekipa kontra Przygotowujecie się więc, że na hali judo Gwardii Koszalin we wrześniu pojawią się nowi adepci tańca?- Byłoby fajnie, ale my nie chcemy od razu przyciągać na zajęcia dzieci wizją olimpiady. Przyciągamy je przede wszystkim zabawą, możliwością rozwoju fizycznego. Chcemy kształtować w dzieciach dobre nawyki, a cele tak naprawę będą one stawiać sobie same Kiedy warto zacząć zabawę z break dance’m?- W wieku pięciu, sześciu lat można już to zacząć robić. W tym wieku jest przede wszystkim zabawa i wprowadzenie pierwszych kroków i figur. Do dziesiątego roku życia wprowadzanie podstaw i kolejnych elementów, a już nastolatkowie mogą uczyć się tych trudnych Masz w swojej szkole takich tancerzy, których przez te kilka lat można przygotować na igrzyska?- Tak i tu na pewno upatrujemy w tym nasze kolejne cele. To jest dobry czas, żeby przez te kilka lat wyszkolić dzieci i młodzież i żeby próbować swoich sił na A teraz, w wakacje gdzie można Was spotkać?- Jak tylko będzie pozwalała na to pogoda, to będzie można nas zobaczyć nad morzem, w Mielnie i w Kołobrzegu. Co drugi dzień będziemy się starali być w Mielnie, na głównym deptaku, przy wejściu na plażę, w okolicach godz. 18. W tym miejscu tańczymy od 1998 TAKŻEPiękne dziewczyny w Prywatce w Koszalinie. Tak bawili się koszalinianie Najbliższe wydarzenia kulturalne w Koszalinie [LISTA]10 najlepszych plaż nad morzem. Sprawdź też, których unikaćBudowa S6: W tym roku przejedziemy od Goleniowa do KoszalinaNajlepsza pizza w Koszalinie to... Typy naszych InternautówPolecane ofertyMateriały promocyjne partnera Gimnastyka akrobatyczna istnieje od tysięcy lat w różnych formach i w różnych kulturach. Przedstawienia akrobatyczne sięgają epoki brązu, a w średniowieczu służyły jako rozrywka dla dworów europejskich. Gimnastyka artystyczna zaczęła się rozwijać jako dyscyplina poprzez użycie przyrządów oraz kontrolowane upadki. Oba aspekty pokazały możliwości ludzkiego organizmu. Na czym polega gimnastyka artystyczna? Czym się różni akrobatyka od gimnastyki?Gimnastyka akrobatyczna to konkurencja, w której pary gimnastyków współpracują ze sobą i wykonują figury składające się z ruchów akrobatycznych w rytm muzyki. Gimnastyka akrobatyczna polega głównie na skokach na trampolinie, skokach na ścieżce i ćwiczeniach zespołowych. Skoki na trampolinie wykonuje się indywidualnie lub w parach, koncentrując się na danych układach. Skoki na ścieżce wykonuje się na długiej i prostej macie również w różni się akrobatyka od gimnastyki, powinny wiedzieć przede wszystkim osoby, które chcą obstawiać te dwie dyscypliny podczas największych imprez sportowych. Wiedza o zasadach nie jest jednak jedynym czynnikiem wpływającym na zakłady sportowe. Jednym z ważniejszych aspektów jest wybór odpowiedniego bukmachera. Musi on być oczywiście legalny i posiadać szeroką ofertę rynków zdarzeń. Takim serwisem zdecydowanie jest Fortuna, która od lat cieszy się nienaganną opinią wśród graczy. Zwracają oni uwagę szczególnie na aplikację mobilną, ofertę live oraz bonusy powitalne. To właśnie kod promocyjny fortuna gwarantuje atrakcyjne promocje dla nowych użytkowników. Pakiet powitalny składa się z kilku rodzajów benefitów i można go wykorzystać zarówno na stronie internetowej, jak i aplikacji w gimnastyce akrobatycznejZawodnicy akrobatyki występują w parach lub grupach. Podczas swojego startu są oceniani na określonym poziomie lub kategorii wiekowej. Zawody w gimnastyce akrobatycznej oceniane są maksymalnie do 30 punktów. Komisja składa się z dwóch grup E odpowiada za jakość wykonywania ćwiczeń i odejmuje punkty za każdy błąd, który zawodnik popełni w wykonywanym układzie. Zadaniem tej komisji jest baczne przyglądanie się sylwetce zawodnika oraz jego zachowaniu w ewolucjach podczas ćwiczenia. Komisja ocenia między innymi takie obszary jak: sylwetka w locie, lądowanie, sylwetka w pozycjach statycznych. Wartość odejmowanych punktów za wykonanie jest różna i zależy od danego błędu, jaki popełni zawodnik podczas każdego elementu w D zajmuje się rozpoznaniem elementów wykonywanych przez zawodnika oraz ich odpowiednim sumowaniem, które finalnie składa się na wartość ćwiczenia. Wartość ta jest tym wyższa, im więcej zawodnik wykonał trudniejszych, tym samym bardziej punktowanych elementów w całym gimnastyki akrobatycznej startują od różnych wartości punktowych. Pierwsza opisywana przez nas komisja zaczyna od 10,0 i odejmuje punkty za błędy w wykonaniu. Komisja druga zaczyna od 0 i sumuje każdy prawidłowo wykonany element przez zawodnika wg punktacji danego ćwiczenia. Wynik, jaki uzyskuje zawodnik to suma punktów obu jest gimnastyka artystyczna?Gimnastyka artystyczna to dynamiczny sport, w którym gimnastycy wykonują krótkie ćwiczenia na sprzęcie specjalnie zaprojektowanym do tego sportu. Gimnastyka artystyczna jest znana także ze swojego kunsztu i wdzięku. Wymaga ona od gimnastyków wyjątkowej równowagi, siły i elastyczności podczas wykonywania salta, przewrotów i innych akrobatycznych ruchów. Chociaż istnieją inne rodzaje gimnastyki, gimnastyka artystyczna jest ogólnie najbardziej znana wśród ogółu społeczeństwa. W rzeczywistości można ją nazwać klasyczną lub tradycyjną dyscypliną sportu. Gimnastyka artystyczna wykorzystuje różne przyrządy do zawodów męskich oraz żeńskich i jest uprawiania przez elitarnych sportowców na poziomie olimpijskim, gdzie wykorzystuje się złożony system poziomie wyczynowym gimnastyka artystyczna podzielona jest na odrębne programy dla kobiet i mężczyzn, z pewnymi różnicami i podobieństwami w stosowanych przyrządach. Na przykład kozioł można znaleźć zarówno w zawodach mężczyzn, jak i kobiet. Gimnastycy podbiegają do kozła, podskakują za pomocą trampoliny i kładą ręce na koźle, aby zachować równowagę. Gdy gimnastyczka zostaje wyrzucona w powietrze, wykonuje różne ruchy, aby uzyskać jak najwięcej punktów od się różni akrobatyka od gimnastykiTo pytanie zadaje sobie wiele osób, które pierwszy raz widzą obie dyscypliny np. na igrzyskach olimpijskich. Chociaż akrobatyka i gimnastyka mają podobne zestawy umiejętności, gimnastyka i taniec akrobatyczny bardzo różnią się sposobem treningu, wykonywanych ćwiczeń i ogólnym wyglądem chodzi o trening, gimnastycy pracują na sprężynowej podłodze, która jest zaprojektowana z prawdziwymi cewkami osadzonymi w macie, aby zapewnić optymalne odbicie i ochronę podczas mocnych uderzeń. Taniec akrobatyczny został zaprojektowany jako uzupełnienie treningu tanecznego i jest zwykle nauczany w studiu tańca z podłogą sprężynową, która jest zaprojektowana do amortyzacji wstrząsów i znajduje się pod twardą powierzchnią, taką jak różnicą między akrobatyką a gimnastyką jest użycie przyrządów, takich jak belki lub drążki, aby pomóc w tworzeniu trudnych i oszałamiających wizualnych układów. W tańcu akrobatycznym nie używa się żadnych przyrządów pomocniczych, bo to ciało tancerzy służy do podtrzymywania drugiej osoby. Bardzo często układa się lub buduje platformy z tancerzy poprzez współpracę w celu stworzenia ekscytujących warstw podczas występu.

trudne figury gimnastyczne akrobatyczne lub taneczne