Aby wrócić do pełnej sprawności po operacji kolana, należy w odpowiednim momencie podjąć skuteczną rehabilitację. Rehabilitacja kolana pozwala bowiem na uniknięcie m.in. przykurczów i zaników mięśniowych, a także skróci czas potrzebny do osiągnięcia sprawności sprzed urazu. Operacje paluchów koślawych, palucha sztywnego oraz zniekształceń innych palców, metodą otwartą lub przezskórnie, z osteotomią - 6200 zł (znieczulenie - 1200 zł) Obustronna korekcja palucha koślawego (PEI-PL) - 7040 zł (znieczulenie - 1200 zł) Paluchy koślawe - 4730 zł (znieczulenie - 1200 zł) Operacja haluksów z podwójną Ważnym elementem wspierającym szybki powrót do zdrowia pacjenta po operacji stopy reumatoidalnej jest rehabilitacja. Aby była skuteczna powinna opierać się o następujące założenia: należy ocenić stan pacjenta; należy przygotować indywidualne zalecenia w procesie leczenia; należy dostosować terapię do możliwości pacjenta Artrodeza stawu palucha czyli usztywnienie pierwszego stawu śródstopno-paliczkowego wykonywana jest w zaawansowanym stadium palucha sztywnego (III-IV stopień w skali według Couglina i Shurnasa). Artrodeza stawu palucha stanowi także zabieg rewizyjny po innych procedurach nieskutecznych w niwelacji dolegliwości bólowych stawu palucha. średnia kolejka: 168 dni. 12 placówek ». Na dzień 20-11-2023 w Polsce jest 335 placówek udzielających na NFZ świadczenia operacje palucha koślawego (haluksa). Średni czas oczekiwania to 385 dni. W województwie z najkrótszym czasem oczekiwania średnio czeka się 48 dni, a w rejonie z najdłuższymi kolejkami jest to 794 dni. Kiedy wrócisz do pracy po operacji haluksa? Powstaniu palucha koślawego towarzyszy zazwyczaj ból okolicy głowy pierwszej kości śródstopia (balonowatego zgrubienia) najczęściej w wyniku pocierania b3MEvZb. Paluch sztywny. Czym jest i jak go leczyć? Paluch sztywny to obok palucha koślawego jedno z najczęściej występujących schorzeń pierwszego stawu śródstopno-paliczkowego. Do występowania tej choroby przyczynia się proces zwyrodnieniowy stawów palucha. Dochodzi do ograniczenia ruchomości w obrębie stawu palucha. Konieczne jest podjęcie stosownego leczenia palucha sztywnego, aby nie doszło do zesztywnienia stawu. Paluch sztywny: przyczyny Jak już zostało wspomniane, przyczyną schorzenia są zmiany zwyrodnieniowe stawu śródstopno-paliczkowego, do których dochodzi z powodu różnych czynników, w tym ostrych urazów w obrębie palucha (np. na tle przebytych złamań stawowych i stłuczeń w obrębie palucha), mikrourazów palucha (które początkowo nie dają żadnych dolegliwości; przypadłość ta dotyczy przede wszystkim sportowców), chorób zapalnych obejmujących staw śródstopno-paliczkowy palucha (np. reumatoidalne zapalenie stawów), nieodpowiedniego dopasowania powierzchni tworzących staw śródstopno-paliczkowy, uniesienia pierwszej kości śródstopia (płaskostopie, paluch koślawy), noszenia nieprawidłowego obuwia. Paluch sztywny: objawy Większość pacjentów, którzy trafiają do lekarza z paluchem sztywnych, skarży się przede wszystkim na bardzo silny ból stawu śródstopno-paliczkowego dużego palca podczas chodzenia. Dolegliwości są niekiedy tak duże, że chorzy starają się chodzić na zewnętrznym brzegu stopy. To z kolei może prowadzić do przeciążeń mięśni i stawów kończyny dolnej i kręgosłupa. Odczuwalne jest też znaczące ograniczenie zgięcia grzbietowego palucha. Jednocześnie kształt palucha nie odbiega od normy, z wyjątkiem poszerzenia obrysu stawu. Mogą też pojawiać się obrzęki i zaczerwienienie stawu. Zachowawcze leczenie palucha sztywnego Leczenie zachowawcze (nieinwazyjne) ma na celu spowolnienie procesu postępowania choroby. Przede wszystkim stosuje się odpowiednie ortezy, które wspomagają naturalny ruch przetoczenia stopy podczas chodzenia. Konieczne jest również zastosowanie odpowiedniego obuwia (np. ze sztywną podeszwą typu roller) lub wkładek ortopedycznych, które odciążają pierwszy promień stopy. Oprócz tego zalecane są zabiegi o działaniu przeciwbólowym, terapia manualna, odpowiednie ćwiczenia mające na celu rozluźnienie aparatu mięśniowego stopy itp. Operacyjne leczenie palucha sztywnego W przypadku braku lub niewielkiej poprawy po zastosowaniu terapii zachowawczej, możliwe jest wdrożenie leczenia operacyjnego. Kwalifikacja do zabiegu operacyjnego odbywa się na podstawie analizy zdjęć RTG, informacji dotyczących poziomu aktywności pacjenta, a także jego oczekiwaniami co do efektywności podjętych działań. Leczenie operacyjne palucha sztywnego ma na celu skuteczne zniwelowanie dolegliwości bólowych, umożliwienie swobodnego chodu, a nawet uprawiania sportu. Do najczęstszych zabiegów zaliczamy: cheilektomię - usunięcie wyrośli kostnych powstałych w wyniku zmian zwyrodnieniowych oraz wygładzenie krawędzi stawu, artrodezę - usztywnienie stawu śródstopno-paliczkowego, endoprotezoplastykę stawu śródstopno-paliczkowego palucha. Paluch sztywnyCzy to haluks czy paluch sztywny?Paluch sztywny to innymi słowy zmiany zwyrodnieniowe w stawie śródstopno-paliczkowym, które obniżają ruchomość palucha i wywołują dolegliwości bólowe przy „hallux” oznacza po prostu palucha. Paluch, gdy jest zmieniony chorobowo, może być „sztywny” lub „koślawy”. O paluchu koślawym więcej informacji znajdziesz paluch jest sztywny! Co można z tym zrobić?Leczenie palucha sztywnego jest uzależnione od stopnia jego początku mogą wystarczyć ćwiczenia – rozciąganie palucha w górę i w dół, do granicy lekkiego bólu. Ćwiczenia warto robić po ciepłej kąpieli na rozgrzanych są drugim stopniem leczenia. Ulgę w dolegliwościach mogą przynieść specjalne wkładki do butów. Niektóre zakłady ortopedyczne wykonują silikonowe nakładki na palucha które amortyzują obciążenia i również zmniejszają razie postępu choroby mogą być potrzebne bardziej inwazyjne metody leczenia: kwas hialuronowy jest smarem zbliżonym do naturalnego, który podany do jamy stawu poprawia jego mechanikę. Popularnie stosuje się go w zmianach zwyrodnieniowych kolana ale w wybranych przypadkach można go również aplikować do mniejszych czyli zastrzyk z lekiem znieczulającym i przeciwzapalnym, stosuje się w przypadku silnych dolegliwości bólowych. Dzięki takiej redukcji bólu, często udaje się przywrócić skuteczność ćwiczeniom i pojawiają się zmiany zwyrodnieniowych w postaci wyrośli kostnych wykonuje się ich usunięcie. Jest to względnie niewielki zabieg operacyjny który może poprawić ruchomość stawu i zmniejszyć dolegliwości staw jest bardzo zniszczony, a ruchomość znacznie ograniczona, podstawowym sposobem leczenia jest jego całkowite usztywnienie (tzw. artrodeza) – zabieg ten wbrew pozorom nie ogranicza znacznie funkcji całej stopy, a efekt przeciwbólowy jest zazwyczaj trwały. Zabiegi operacyjne tego typu wykonuję w szpitalu Clinica Medica w Gdyni, Swissmed w Gdańsku, a także w UCK w Gdańsku (NFZ).Zniszczony staw śródstopno-paliczkowy można wymienić (można założyć tzw. endoprotezę). Leczenie to jest skuteczne u wyselekcjonowanej grupy pacjentów, jednak wyniki długotrwałe nie są tak dobre jak w przypadku operacyjnego wpisu Sztywny paluch- charakterystyka Sztywny paluch to określenie schorzenia stawu śródstopno-paliczkowego palucha, który został zaznaczony na poniższym schemacie. Jego przyczyną jest uszkodzenie chrząstki stawowej (zmiany zwyrodnieniowe stawu), które wpływają na pojawienie się ograniczenia ruchomości, bólu i obrzęku. W początkowym etapie choroby mogą pojawiać się okresowe stany zapalne, gdzie dochodzi do zaostrzenia dolegliwości. Wraz z rozwojem zmian zwyrodnieniowych objawy przyjmują charakter przewlekły, staw funkcjonuje coraz gorzej, dochodzi do stopniowego ograniczenia ruchomości, przykurczu torebki stawowej i pojawienia się osteofitów. W późniejszym etapie rozwoju choroby paluch staje się zupełnie sztywny, obserwujemy znaczne zmniejszenie ruchomości zarówno w zgięciu, jak i w wyproście. Zanim jednak dojdzie do takiego całkowitego ograniczenia ruchomości, pacjent miesiącami, a nawet latami zmaga się z bólem. Wszelkie schorzenia w obrębie stawu śródstopno-paliczkowego palucha utrudniają codzienne funkcjonowanie. Możemy powiedzieć, że są wręcz dużo bardziej uporczywe, niż choroby w obrębie innych stawów palców. Dlaczego? Właściwa praca stawu śródstopno-paliczkowego jest potrzebna do prawidłowego chodu. W końcówce fazy podporu nasz paluch zgina się grzbietowo, co możecie zaobserwować na poniższym zdjęciu. Zwróćcie uwagę, jak duży zakres ruchu w kierunku zgięcia potrzebujemy. Jeżeli staw jest bolesny, a jego ruchomość ograniczona, stopa nie ma możliwości prawidłowego przetoczenia po podłożu. Każdy krok może zatem wywoływać dolegliwości. Zmiany zwyrodnieniowe stawu śródstopno-paliczkowego palucha powodują ból nie tylko przy chodzeniu. Niektórzy zgłaszają uczucie przeszywającego prądu w momencie, gdy palec zahaczy o jakiś przedmiot. Pacjent może odczuwać dolegliwości także podczas noszenia butów czy wąskich skarpetek, ponieważ każdy ucisk w obrębie stawu może powodować podrażnienie. W okresie znacznych zaostrzeń objawów ból pojawia się także w spoczynku. Zgięcie grzbietowe palucha w czasie chodu Sztywny paluch najczęściej rozwija się latami. Warto zatem reagować już na pierwsze dolegliwości bólowe i nie zwlekać z wizytą u lekarza. W czasie spotkania specjalista zbada staw, a następnie zleci dodatkowe badania. W pierwszej kolejności najczęściej wykonywane jest klasyczne zdjęcie RTG. Już na podstawie tego podstawowego badania jesteśmy w stanie ocenić stopień degeneracji chrząstki stawowej. Co więcej, w procesie diagnostyki należy wykluczyć wszelkie inne możliwe ogólnoustrojowe przyczyny choroby palucha. Sztywny paluch- przyczyny Badacze nie są zgodni co do etiologii sztywnego palucha. Literatura podaje wiele możliwych przyczyn, niestety większość z nich jest wciąż kwestionowana. Faktem jest, że sztywny paluch pojawia się częściej u osób po 50 roku życia. Dlaczego tak się dzieje? Zauważcie, że nasze stawy ulegają zużyciu, a choroba zwyrodnieniowa dotyka głównie pacjentów starszych. Oczywiście to, jak szybko takie zmiany występują, jest sprawą dość indywidualną, zależną od czynników genetycznych. Badania z 2003 r. pokazały, że u większości pacjentów ze sztywnym paluchem problem ten występował także u innych członków rodziny. Rozwój zwyrodnienia stawu śródstopno-paliczkowego może zapoczątkować uraz. Zwichnięcia, skręcenia, złamania w obrębie stawu wpływają na proces degeneracji chrząstki i wcześniejsze zmiany zwyrodnieniowe. W przypadku poważniejszych urazów usztywnienie palucha może nastąpić bardzo szybko, nawet w ciągu miesięcy po zdarzeniu. Sztywny paluch może pojawić się także jako powikłanie po zabiegu operacyjnym np. po korekcji palucha koślawego. W czasie każdej ingerencji chirurgicznej lekarz musi przedostać się przez tkanki, co jest pewnego rodzaju traumą dla tkanek. W wyniku zabiegu dochodzi zatem do obrzęku, stanu zapalnego i ograniczenia ruchomości stawu. Właściwe postępowanie rehabilitacyjne po operacji ma na celu jak najszybsze przywrócenie zakresu ruchu. Niestety w przypadku braku ćwiczeń i terapii manualnej u części osób może dojść do powikłań i usztywnienia stawu. Zmiany zapalne w stawach palucha mogą także być związane z pewnymi chorobami ogólnoustrojowymi. Jedną z częściej występujących jest dna moczanowa, polegająca na odkładaniu się złogów kryształów moczanu sodu w stawach, które niszczą chrząstkę stawową. Sztywny paluch może rozwinąć się u pacjentów z chorobami reumatoidalnymi, rzadziej także w wyniku oddzielającej martwicy chrzęstno-kostnej. Podejrzewa się, że wcześniejsze zużycie stawu śródstopno-paliczkowego palucha może mieć związek z pewnymi czynnikami biomechanicznymi, jednakże temat ten podlega ciągłej debacie. Pierwsza kwestia to hipermobilność stawu, czyli nadmierna jego ruchomość. Nadmobilne stawy generalnie dużo szybciej ulegają uszkodzeniu, co ma związek z większym obciążeniem jego biernych elementów. W miarę upływu lat taki nadruchomy staw wbrew pozorom może mieć coraz mniejszy zakres ruchu, a w przypadku palucha możemy mieć do czynienia z pojawieniem się całkowitej sztywności. Kolejna kwestia to elementy związane z budową stopy, które mogą teoretycznie predysponować do większego obciążenia stawu śródstopno-paliczkowego palucha. Wiele doniesień naukowych bierze pod uwagę pewien wariant anatomiczny polegający na nadmiernym uniesieniu 1 kości śródstopia. Takie ustawienie może mieć podłoże genetyczne. Niestety wyniki badań są sprzeczne, nie potwierdzają jednoznacznie takiej zależności. Literatura wymienia także inne możliwe elementy mogące mieć wpływ na większe obciążenie stawów palucha. Należą do nich: dłuższy paliczek proksymalny, nieprawidłowe położenie lub usztywnienie trzeszczek, paluch koślawy czy dodatkowa kość łódkowata. Przyczyną sztywnego palucha mogą być także kwestie związane z tkankami miękkimi, mięśniami działającymi na stopę. Po pierwsze, bierze się pod uwagę mięsień zginacz długi palucha i rozcięgno podeszwowe. Sztywność tych struktur może ograniczać ruchomość stawu i wpływać na jego przeciążenie. Po drugie, mięsień strzałkowy długi, który stabilizuje 1 kość śródstopia, a jego niewydolność może destabilizować staw palucha. Wszystkie te czynniki są raczej teoretyczne, nie mamy pewności, jak dużą rolę odgrywają w etiologii sztywnego palucha. Leczenie sztywnego palucha Leczenie sztywnego palucha to spore wyzwanie dla medycyny. Niestety działania zachowawcze często nie przynoszą znacznej poprawy, szczególnie w sytuacji, gdy zmiany są już bardzo zaawansowane. Rehabilitację najlepiej rozpocząć jak najszybciej, w momencie pojawienia się pierwszych symptomów schorzenia. W czasie leczenia staramy się ograniczyć stan zapalny, wprowadzając np. zabiegi fizykoterapeutyczne. Dodatkowo pracujemy nad ruchomością stawu śródstopno-paliczkowego, wykorzystując różnorodne techniki manualne. Uruchamiamy także usztywnione mięśnie, wprowadzamy ćwiczenia pobudzające głównie mięsień strzałkowy długi i inne stabilizatory stopy. Czy rehabilitacja jest w stanie pomóc? Odpowiedź na to pytanie nie jest prosta. Niestety z moich obserwacji wynika, że większość osób zgłasza się do specjalisty w momencie, gdy zmiany są już bardzo zaawansowane. W takich sytuacjach działania zachowawcze nie przynoszą spektakularnych efektów. W przypadku dużych zmian degeneracyjnych jedynym rozwiązaniem może pokazać się zabieg operacyjny polegający na usztywnieniu stawu. Pomimo że wielu pacjentów obawia się takiego rozwiązania, zazwyczaj przynosi ono bardzo dobre efekty. Staw usztywniany jest w lekkim zgięciu grzbietowym, co umożliwia prawidłowy chód. Niestety sztywny paluch to schorzenie postępujące. U większości pacjentów pomimo wcześnie rozpoczętego leczenia, w miarę upływu czasu będzie dochodziło do coraz większej degeneracji stawu. Zmiany zwyrodnieniowe to proces, którego nie da się zatrzymać. Działania rehabilitacyjne bardzo różnie działają na pacjentów. U niektórych udaje się zmniejszyć dolegliwości bólowe, u innych stany zapalne są tak ostre, że walka z nimi jest bardzo trudna. W trudniejszych przypadkach lekarze często decydują się na okresowe podawanie leków przeciwzapalnych lub ostrzyknięcie sterydowe stawu. Leczenie sztywnego palucha powinno być zatem prowadzone pod nadzorem zarówno lekarza, jak i fizjoterapeuty. Rehabilitacja sztywnego palucha Brak czucia w palcu, zdrętwiały palec lub występowanie innych zaburzeń czucia w określonym obszarze stopy może stanowić jedno z powikłań po operacji haluksa. Nie zawsze jest to wynik zaniedbania lekarza – zabieg może zostać przeprowadzony prawidłowo, natomiast tworząca się blizna uciska na nerw, wyzwalając dolegliwości. Całkowity brak czucia przyśrodkowej strony palucha może wiązać się z przecięciem nerwu skórnego grzbietowo-przyśrodkowego stopy. W ciągu kilku pierwszych dni po zabiegu palec może być zdrętwiały i nie powinno to stanowić powodu do niepokoju. Zaraz po zdjęciu szwów i wygojeniu się rany należy mobilizować tworzącą się bliznę, aby ją uelastycznić i zapobiec pociąganiu przez nią sąsiadujących struktur. Czucie w palcu powinno stopniowo wracać wraz z postępem rehabilitacji. Ważne, aby terapia była prowadzona przez doświadczonego fizjoterapeutę, który przeprowadzi uwalnianie tkanek w sposób ukierunkowany, bez narażenia nerwu na dalsze uszkodzenia. Jeśli po kilku tygodniach od zabiegu czucie palca nadal nie wraca, może to być związane z uszkodzeniem nerwu podczas zabiegu operacyjnego. Ortopeda przeprowadzający korekcję haluksa, wykonując cięcie od przyśrodkowej strony stopy, powinien zlokalizować nerw i zabezpieczyć go przed przypadkowym uszkodzeniem. Czasami jednak przebieg nerwu jest odmienny niż u większości osób, co zwiększa ryzyko jego przypadkowego przecięcia lub zmiażdżenia. Pieczenie, drętwienie palucha po operacji haluksa W niektórych przypadkach uszkodzenie nerwu jest niepełne, tzn. nerw dalej przewodzi bodźce, ale jego funkcjonowanie ulega zaburzeniu. Przyczyną może być uraz mechaniczny (np. częściowe zmiażdżenie) lub ucisk nerwu przez obrzęk pooperacyjny lub zakleszczenie nerwu przez tworzącą się bliznę. W efekcie, palec może być nadwrażliwy na dotyk i kontakt ze skarpetką czy obuwiem. Obserwuje się mrowienie, drętwienie lub pieczenie palca. U większości pacjentów dolegliwości te są łagodne i mają charakter przejściowy. Pomóc może terapia manualna tkanek miękkich w obrębie stopy, masaż blizny pooperacyjnej oraz neuromobilizacje. Jeżeli pieczenie czy nieprzyjemne mrowienie palca utrzymuje się długo i utrudnia codzienne funkcjonowanie, konieczne jest dokładniejsze zbadanie przyczyny. W tym celu lekarz ortopeda lub radiolog wykonuje badanie USG nerwu specjalną głowicą przeznaczoną do oceny przebiegu struktur nerwowych. Wykrycie nerwiaka pooperacyjnego odpowiedzialnego za pieczenie czy ból palca może stanowić podstawę do jego operacyjnego wycięcia. Ryzyko uszkodzenia nerwu a operacja palucha koślawego Największe ryzyko uszkodzenia nerwu występuje w przypadku operacji rewizyjnych, gdy ortopeda operuje haluksa po raz drugi. Usuwanie zespolenia, ponowne cięcie kości i zakładanie nowego zespolenia znacznie poszerza zakres naruszenia otaczających tkanek miękkich. Zabiegiem o dość wysokim stopniu inwazyjności jest także artrodeza stawu palucha przeprowadzana w leczeniu zaawansowanych postaci palucha sztywnego. Do zabiegów korekcyjnych haluksa ograniczających ryzyko uszkodzenia nerwów należy MICA – małoinwazyjny zabieg korekcji haluksa przeprowadzany przezskórnie. Jeśli dostępy zostaną wykonane prawidłowo, uszkodzenie nerwu w trakcie zabiegu jest mniejsze. Ograniczeniu ulega także ryzyko uwięźnięcia nerwu w obkurczającej się bliźnie, ponieważ wewnętrzne blizny tkanek miękkich po zabiegu MICA są znacznie mniejsze niż po zabiegach wykonywanych na otwarto. Leczenie zachowawcze palucha sztywnego (hallux rigidus) W początkowych stadiach palucha sztywnego możliwe jest uzyskanie poprawy poprzez zastosowanie leczenia farmakologicznego, fizjoterapii, doboru właściwych wkładek i stosowanie obuwia z wyprofilowaną owalnie (od strony podeszwowej) podeszwą buta ograniczającą zgięcie grzbietowe w stawie śródstopno-paliczkowym palucha. Leczenie operacyjne palucha sztywnego (hallux rigidus) Przed przystąpieniem do leczenia operacyjnego palucha sztywnego pacjentka/pacjent jest dokładnie badany. Następnie przeprowadzamy z pacjentką/pacjentem rozmowę mającą na celu wyjaśnienie charakteru deformacji i omawiamy sposoby proponowanego leczenia operacyjnego. Na koniec przedstawiamy zagrożenia związane z samym zabiegiem i możliwe powikłania występujące w przebiegu leczenia operacyjnego palucha sztywnego. Badania diagnostyczne stosowane przed wykonaniem zabiegu operacyjnego leczenia palucha sztywnego (hallux rigidus) badanie radiologiczne w podstawowych projekcjach (Jest niezmiernie ważne, by zdjęcia były wykonywane w pełnym obciążeniu) badania morfologiczno-biochemiczne badanie pedobarograficzne (jest jeszcze w Polsce rzadko stosowane), które pozwala ocenić rozkład nacisków wywieranych na podeszwową stronę stóp podczas stania i chodzenia i tym samym pozwala precyzyjniej zaplanować leczenie operacyjne badanie ultrasonograficzne badanie tomografii komputerowej badanie rezonansu magnetycznego W zależności od stopnia zaawansowania choroby stosuje się różne sposoby leczenia operacyjnego: cheilectomia - operacyjne usunięcie wyrośli kostnych na grzbietowej powierzchni stawu śródstopno-paliczkowego. Jeśli zmiany są stosunkowo niewielkie zabieg może być wykonany artroskopowoCelem zabiegu jest poprawa zgięcia grzbietowego w stawie śródstopno-paliczkowym palucha i zmniejszenie dolegliwości bólowych, przedłużenie funkcjonowania stawu, poprawa wydolności i sprawności ruchowej. zastosowanie skojarzonego miejscowego leczenia biologicznego - mikrozłamania +Hyalofast + czynniki wzrostu + komórki macierzyste. W przypadku stwierdzenia ubytków chrząstki (poniżej 50 %) w obrębie głowy pierwszej kości śródstopia zastosowanie ma skojarzona technika operacyjna pojegająca na wykonaniu mikrozłamań w obrębie ubytku chrząstki a następnie pokrycie ubytku włókniną polimeru kwasu hialurowego wraz z podaniem miejscowo uprzednio przygotowanych preparatów z krwi pacjentka zawierających koncentrację czynników wzrostu wraz z komórkami zabiegu jest wspomożenie regeneracji uszkodzonej chrząstki w obrębie głowy pierwszej kości śródstopia a co się z tym wiąże poprawa wydolności i sprawności ruchowej. W przypadku stwierdzenia wyrośli kostnych na grzbietowej powierzchni stawu śróstopno-paliczkowego wraz z obecnością ubytków chrząstki w obrębie głowy pierwszej kości śródstopia zabieg cheilectomi może być wykonany łącznie z skojarzonym miejscowym leczeniem biologicznym. różnego rodzaju osteotomie (różne techniki przecięcia tkanki kostnej) wykonywane w obrębie pierwszej kości śródstopia i paliczka podstawnego paluchaCelem zabiegu jest poprawa zakresu ruchu w stawie śródstopno paliczkowym palucha, zmniejszenie dolegliwości bólowych, przedłużenie funkcjonowania stawu, poprawa wydolności i sprawności osteotomii wykonywane mogą być łącznie z zabiegiem cheilectomi i skojarzonym miejscowym leczeniem biologicznym (w przypadku stwierdzenia ubytków w obrębie chrząstki) operacja wg. Kellera - polega na resekcji (usunięciu) 1/3 bliższej paliczka podstawnego i plastyce tkanek miekkich. Powinna być wykonywana w szczególnych przypadkach i głównie u chorych powyżej 65 roku życia. Z powodu możliwych w przyszłości powikłań obecnie jest rzadziej zabiegu jest poprawa zakresu ruchu w stawie śródstopno paliczkowym palucha, zmniejszenie dolegliwości bólowych, poprawa wydolności i sprawności ruchowej. artrodeza (usztywnienie) stawu śródstopno-paliczkowego paluchaZabieg uważany jest za tzw "złoty standard" i stosowany w zmianach o największym nasileniu. Artrodeza polega na trwałym połączeniu pierwszej kości śródstopia z paliczkiem podstawowym palucha. W przypadku zmian o najwiekszym nasileniu zabieg artrodezy stawu śródstopno-paliczkowego palucha jest obecnie jedynym skutecznym rozwiązaniem. Celem zabiegu jest uwolnienie pacjenta od dolegliwości bólowych, usunięcie zniekształcenia w obrębie stawu śródstopno-paliczkowego powodującego stały konflikt z obuwiem, poprawa wydolności i sprawności ruchowej. endoprotezoplastyka stawu śródstopno-paliczkowego palucha. W ostatnich latach stosuje się również endoprotezy stawów śródstopno-paliczkowych palucha. Do niedawna odsetek powikłań dochodził do 30%.Wraz z pojawieniem się endoprotez nowej generacji odsetek obserwowanych powikłań zmiejszył się do kilku. Obecnie endoproteza dającą najlepsze i najtrwalsze wyniki to proteza Cartiva może być zastosowana w przypadku obecności częściowego zgięcia grzbietowego wraz z towarzyszącymi dolegliwościami bólowymi. Nie powinna być stosowana w przypadku bardzo znacznego ograniczenia ruchu w stawie śródstopno-paliczkowym palucha. CARTIVA Syntetyczny implant chrząstki stawowej – to nowoczesny implant stawu śródstopno-paliczkowego zaprojektowany tak, aby mógł zastąpić uszkodzoną powierzchnię chrząstki stawu. Cartiva jest zrobiona z alkoholu polivinylowego, materiału który jest używany w wielu urządzeniach i implantach medycznych w tym np., w soczewkach kontaktowych. Poprzez odpowiedni proces produkcji implant Cartiva doskonale odtwarza naturalne właściwości chrząstki. Wskazaniem do stosowania tego implantu jest uszkodzenie chrząstki stawu śródstopno-paliczkowego zarówno palucha jak i pozostałych palców stopy. Zniszczenie powierzchni stawowej może być efektem pierwotnej choroby zwyrodnieniowej lub skutkiem urazu. Zabieg implantacji Cartivy jest bezpieczną i krótką procedurą chirurgiczną, po której pacjent, w odróżnieniu od zabiegu artrodezy (usztywnienia) stawu, może od razu obciążać operowaną stopę. Wielu pacjentów uzyskuje zmniejszenie dolegliwości bólowych spowodowanych artrozą stawu w ciągu pierwszych tygodni po operacji. Po zabiegu wzrasta zakres ruchu w operowanym stawie, zmniejszają się dolegliwości bólowe i poprawia się funkcja stawu. Przeciwwskazaniem do implantacji Cartivy jest znacznego stopnia zmiany zwyrodnieniowe stawu za znacznym ograniczeniem ruchomości, lokalne infekcje skórne, uczulenia na alkohol poliwinylowy oraz niektóre choroby układowe.

but po operacji palucha sztywnego