Jednak guzy nowotworowe zlokalizowane są zazwyczaj w korze nadnerczy i większość z nich ma charakter łagodny. Najczęstszym nowotworem łagodnym nadnerczy jest gruczolak, natomiast złośliwym – rak. Z rdzenia nadnerczy może wywodzić się guz chromochłonny a u dzieci nerwiak zarodkowy. Co ważne, przerzuty do nadnerczy z nowotworów Pies z boreliozą może mieć gorączkę, być apatyczny, mniej aktywny i mogą wystąpić u niego problemy z apetytem. Ponadto, pies może mieć problem z poruszaniem się, co wynika z zapalenia stawów – jednego z najczęstszych objawów boreliozy. Opuchnięte, bolesne stawy mogą skutkować niechęcią do ruchu, sztywnością, czy nawet W Polsce rak odbytu zajmuje 7. w kolejności miejsce wśród kobiet i 6. miejsce wśród mężczyzn pod względem zachorowań na nowotwory złośliwe. Najczęściej dotyka osób w wieku 50-60 lat. W literaturze opisywany jest podział nowotworów odbytu na raka kanału odbytu oraz raka brzeżnego odbytu, który rozwija się w obrębie skóry. Rak kanału odbytu i brzegu odbytu Najczęstszym pierwszym objawem jest krwawienie z odbytu, może występować świąd, ból, uczucie ciała obcego w odbycie, może być wyczuwalny guz. Niekiedy występuje nietrzymanie gazów lub stolca. Rak odbytu nie jest częstym nowotworem złośliwym – w Polsce rocznie rozpoznaje się około 220–280 Objawy martwicy skóry u psa. Pierwszym objawem, który zwykle niepokoi opiekuna jest nadmierne zainteresowanie zmienioną okolicą. Pies jest niespokojny, spędza dużo czasu na wylizywaniu powstałego uszkodzenia naskórka. Pupil zaczyna wydzielać specyficzny, nieprzyjemny zapach. Przy dokładniejszych oględzinach, zauważalne jest Do najczęstszych objawów raka jelita grubego należy krwawienie z przewodu pokarmowego. Bardzo często symptom ten można zaobserwować w postaci śladów krwi pojawiającej się w stolcu. Poza tym niektórzy chorzy na raka jelita grubego skarżą się na ból brzucha, zaparcia, biegunki, a także zmieniony cykl wypróżnień. nrBhyz. Gruczolak nadnercza, po usunięciu potwierdzającym, że jest to gruczolak nie wymaga zwykle żadnego leczenia, rokowanie pomyślne Chirurg ogólny i specjalista w dziedzinie onkologii. Uczestnik licznych szkoleń. © GaiBru Photo / Zanim weterynarz usunie znamię skórne u psa, goli spory obszar ciała wokół niego. Właśnie przytulasz swojego czworonożnego przyjaciela i nagle zauważasz zgrubienie na skórze lub małą grudkę między jego gęstym futrem. Twój weterynarz powinien zdecydowanie przyjrzeć się tej zmianie skórnej. Rak skóry u psa jest niestety dość powszechnym zjawiskiem. Spis treści Objawy: Jak wygląda rak skóry u psa?Rozpoznanie: W jaki sposób wykrywa się raka skóry u psów?Leczenie: Jak leczyć raka skóry u psów?Przyczyny: Jak rozwija się rak skóry u psów?Jakie są najczęstsze nowotwory skóry u psów?Rokowania: Jakie są szanse na wyleczenie?Profilaktyka: Jak mogę uchronić mojego psa przed rakiem skóry? Objawy: Jak wygląda rak skóry u psa? Rak skóry u psów może przybierać różne formy. W zależności od tkanki, z której pochodzi, guz może rosnąć razem z otaczającymi go tkankami lub być ruchomy w obrębie skóry. Niektóre guzy skóry mają również tendencję do wywoływania stanów zapalnych, tworzenia kalafiorowatych tworów lub powodowania krwawienia. Jeśli masz psa krótkowłosego, istnieje duże prawdopodobieństwo, że wcześnie wykryjesz u niego raka skóry. W długiej sierści można szybko przeoczyć guzy u psów ras długowłosych, chyba że rosną one na głowie lub palcach. Guzy te są zwykle zauważalne dopiero po osiągnięciu określonego rozmiaru lub gdy pies „ciągnie nogami” z powodu ograniczonej ruchomości. Ponadto psy cierpiące na raka skóry mogą wykazywać inne ogólne objawy. Obejmują one swędzenie, częste lizanie lub zwiększone zmęczenie. Rozpoznanie: W jaki sposób wykrywa się raka skóry u psów? W pierwszym etapie diagnozy lekarz weterynarii bada palpacyjnie guz i otaczającą go tkankę. Sprawdza konsystencję, wielkość, ewentualny stan zapalny i czy guza można przesunąć. Nowotwory skóry nie są rzadkością w gabinetach weterynaryjnych. W przypadku zauważenia zwiększenia objętości skóry Twojego pupila należy jak najszybciej zbadać to u weterynarza. Aby móc określić rodzaj nowotworu, wykonuje on aspirację cienkoigłową. Usuwa niektóre komórki nowotworowe z Twojego psa za pomocą bardzo cienkiej rurki. Następnie umieszcza komórki na szkiełku mikroskopowym i może je zbadać pod kątem zmian. Jeśli Twój weterynarz chciałby zbadać tkankę w specjalistycznym laboratorium, może również wykonać biopsję. W tym celu pobierze on od psa większą próbkę tkanki za pomocą nakłuwacza biopsyjnego. Weterynarz przeskanuje również węzły chłonne Twojego pupila, aby wykluczyć przerzuty. Jeśli są one znacznie powiększone, techniki obrazowania, takie jak promieniowanie rentgenowskie, dają możliwość oceny struktury narządów wewnętrznych, takich jak płuca czy wątroba. Leczenie: Jak leczyć raka skóry u psów? Leczenie guza skóry u psa zależy od różnych czynników. Obejmuje to typ, stopień zaawansowania, umiejscowienie oraz to, czy guz rośnie inwazyjnie lub czy daje przerzuty. Następujące środki terapeutyczne mogą pojedynczo lub w połączeniu zwalczać nowotwory skóry: wycięcie chirurgiczne (usunięcie guza) chemioterapia naświetlania immunoterapia terapia komórkami dendrytycznymi Jeśli guz ma przerzuty do pobliskich węzłów chłonnych, weterynarz może je również usunąć. Oprócz terapii przyczynowej, środki wspomagające również pomagają złagodzić cierpienie psa. Należą do nich na przykład leki blokujące wydzielanie kwasu żołądkowego (np. omeprazol), które chronią żołądek przed zapaleniem błony śluzowej żołądka i wrzodami żołądka. Przyczyny: Jak rozwija się rak skóry u psów? Skóra jest największym organem psa i chroni jego ciało przed czynnikami zewnętrznymi. Należą do nich np. promienie UV czy substancje toksyczne. Te czynniki środowiskowe mogą atakować komórki skóry i w ten sposób wywoływać raka skóry. Oprócz tych czynników w rozwoju raka często odgrywają rolę wpływy rasowe i genetyczne. Jakie są najczęstsze nowotwory skóry u psów? Rak skóry u psów może przybierać różne formy. Istnieją więc różne nowotwory, które są zróżnicowane pod względem ekspresji, a więc łagodne i złośliwe. Nowotwory łagodne Nowotwór podstawnokomórkowy (basalioma) Psy w średnim wieku, a także pudle i cocker spaniele, są bardziej narażone na rozwój łagodnych nowotworów podstawnokomórkowych. Jednak te guzowate narośle można zwykle usunąć chirurgicznie. Histiocytoma skórna Histiocytoma skórna jest jednym z najczęstszych niezłośliwych nowotworów skóry u psów. Zwykle znika samoczynnie. Ten rodzaj nowotworu ma zazwyczaj kształt przypominający guzek. Szczególnie często dotyka on skórę nóg i głowy. Tłuszczak Stare psy są szczególnie narażone na rozwój łagodnych guzów tkanki tłuszczowej (lipomy). Znajdują się one w podskórnej tkance jako miękkie i przesuwalne rozrosty obwodowe. Tłuszczaki zazwyczaj nie wpływają na zdrowie psa, ale gdy rosną, mogą ograniczyć jego mobilność. Brodawczak Brodawczaki są łagodnymi nowotworami skóry. Występują w dwóch różnych wariantach: u młodych psów w trakcie infekcji brodawczakami wirusowymi, w których tworzą się narośle przypominające łodygi kalafiora rzadziej u starych psów Nowotwory złośliwe Guz komórek tucznych Złośliwe nowotwory komórek tucznych są bardzo częste u psów, szczególnie u bokserów. Z reguły nowotwory komórek tucznych powstają w okolicy kończyn, głowy, odbytu i narządów płciowych i mają tendencję do tworzenia przerzutów (guzów pochodnych) w organizmie. Ponadto, ze względu na inwazyjny wzrost, guzy tego typu wymagają rozległych zabiegów chirurgicznych. Czerniak Czerniaki są przeważnie złośliwe w obszarze błony śluzowej jamy ustnej i na palcach. Takie złośliwe czerniaki często rozprzestrzeniają się na sąsiednie węzły chłonne, płuca i narządy jamy brzusznej. Czerniaki powstają jednak również na owłosionych obszarach skóry – tutaj również jako niezłośliwe nowotwory skóry. Rak płaskonabłonkowy Rak płaskonabłonkowy jest złośliwym nowotworem skóry, występującym szczególnie często u psów o słabej pigmentacji. Zwykle występuje w jamie ustnej, na palcach lub w okolicy pachwin mlecznych. Tam mogą rozwinąć się płaskie, ale także kalafiorowate zmiany skórne. Ponadto guz często tworzy wrzody. Mięsak Mięsaki są złośliwymi nowotworami skóry i powstają na przykład z tkanki łącznej (fibrosarcoma), mięśni (rhabdomyosarcoma) lub komórek wyściełających naczynia krwionośne (haemangiosarcoma). Ze względu na tę wszechstronność, mięsaki tkanek miękkich pojawiają się na całym ciele psa i mają tendencję do inwazyjnego wzrostu i tworzenia przerzutów. Rokowania: Jakie są szanse na wyleczenie? Nie wszystkie nowotwory skóry są takie same, dlatego ich uogólnienie nie jest niestety możliwe. Podczas gdy łagodne nowotwory skóry zwykle mają dobre rokowanie we wczesnym leczeniu, niektóre nowotwory skóry niestety nie są uleczalne. Profilaktyka: Jak mogę uchronić mojego psa przed rakiem skóry? Niestety nie możesz całkowicie ochronić swojego psa przed rakiem skóry. Można jednak unikać czynników, które przyczyniają się do rozwoju raka. Dlatego należy pamiętać o ochronie psa przed silnym nasłonecznieniem. Uniemożliwić mu również dostęp do chemikaliów i innych substancji toksycznych. Ponadto, należy regularnie badać psa palpacyjnie, aby móc wykryć i leczyć zmiany skórne we wczesnym stadium. Zaleca się również coroczną kontrolę zdrowia pupila obejmującą badania przesiewowe w kierunku nowotworów u weterynarza. Lek. wet. Franziska G. Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych. Najczęściej polecane 9 min 303 Kastracja psa Kastracja psa jest ważnym i trudnym tematem dla właściciela. Czym różni się kastracja od sterylizacji? Jakie są wady i zalety tych zabiegów? WSZYSTKO CO POWINIENEŚ WIEDZIEĆ O GRUCZOŁACH OKOŁOODBYTOWYCH TWOJEGO PSA Problemy związane z gruczołami zaczynają się, gdy zatoki okołoodbytowe psów lub kotów są przepełnione, zablokowane czy też podrażnione. Wszystkie psy i koty mają dwa gruczoły okołoodbytowe (zwane również zatokami), zlokalizowane po obu stronach odbytu. Zdrowe gruczoły, zwykle wielkości małego winogrona, w celu znakowania terenu zapachem uwalniają kilka kropli wydzieliny podczas każdej defekacji. UMIEJSCOWIENIE GRUCZOŁÓW OKOŁOODBYTOWYCH Ilustracja przedstawia przeciętną wielkość (P) oraz położenie gruczołów okołoodbytowych. Należy pamiętać, że zatoki okołoodbytowe są organem wewnętrznym i nie można ich zobaczyć podczas obserwacji tylnej części ciała psa. W przypadku, gdy gruczoły spuchną i zablokują się z powodu zaburzonego procesu opróżniania, pies czuje ogromny dyskomfort związany z dolegliwościami bólowymi. Aby pozbyć się dyskomfortu i nacisku spowodowanego przepełnieniem zatok, pies może saneczkować i/lub wylizywać okolice odbytu. Na zdjęciu widać tylko jeden powiększony gruczoł (L), natomiast w większości przypadków dotyczy to obu.+ OBJAWY ZWIĄZANE Z PROBLEMAMI GRUCZOŁÓW OKOŁOODBYTOWYCH PSÓW Przepełnienie zatok okołoodbytowych wiąże się z naciskiem, który powoduje bardzo duży dyskomfort, a nie rzadko ból. Najczęstszym objawem związanym z pojawieniem się problemów z gruczołami jest saneczkowanie – ocieranie tylną częścią ciała o podłogę, a często i inne powierzchnie. Poza saneczkowaniem, innymi objawami mogą być: wydzielina o bardzo nieprzyjemnym zapachu, nadmierne wylizywanie tylnej części ciała, dyskomfort podczas chodzenia lub siedzenia, problemy z wypróżnianiem, podrażnienia/zaczerwienienia odbytu. KLINICZNE OBJAWY PROBLEMÓW Z GRUCZOŁAMI OKOŁOODBYTOWYMI PSÓW saneczkowanie i dyskomfort związany z tylną częścią ciała nadmierne wylizywanie odbytu problemy z wypróżnianiem wydzielina o bardzo intensywnym i nieprzyjemnym zapachu krwawienie i/lub obrzęk w okolicy odbytu PRZYCZYNY POWSTAWANIA PROBLEMÓW Z GRUCZOŁAMI OKOŁOODBYTOWYMI Przyczyn powstawania problemów z gruczołami okołoodbytowymi może być bardzo wiele, a w większości przypadków jest ich kilka jednocześnie. Jednak najczęstszą przyczyną są problemy żołądkowo-jelitowe / trawienne psów. Żeby gruczoły mogły opróżniać się samoistnie, stolec powinien mieć prawidłową konsystencję i twardość, aby podczas defekacji dochodziło do nacisku i ‘wyciśnięcia’ gruczołów. Natomiast jeżeli pies oddaje miękkie, małe i luźne stolce prawidłowe opróżnianie zatok może być utrudnione lub całkowicie niemożliwe. Innymi częstymi przyczynami powstawania problemów są alergie (w tym atopia). Alergie u zwierząt domowych objawiają się w postaci zaczerwienienia i podrażnień występujących na skórze, najczęściej w okolicach uszu, łap, brzucha, a także w okolicach gruczołów okołoodbytowych. Kolejną częstą przyczyną powstawania problemów jest anatomia psa: jeżeli gruczoły usytuowane są w sposób nieprawidłowy, tj. zbyt nisko lub za głęboko może to powodować trudności z samoistnym opróżnianiem zatok. zaburzenia układu pokarmowego małe, miękkie i luźne stolce alergie (w tym atopia) anatomia (nieprawidłowe usytuowanie gruczołów) inne – w tym infekcje, nowotwory lub zbyt częste wyciskanie (jatrogenia) ANATOMIA GRUCZOŁÓW OKOŁOODBYTOWYCH PSÓW Gruczoły / zatoki okołoodbytowe umiejscowione są w pobliżu odbytu, pomiędzy dwiema warstwami mięśni. Samoistne opróżnianie gruczołów następuje w momencie przejścia stolca, który wywiera nacisk i tym samym usuwa wydzielinę na zewnątrz. Grafika obok przedstawia również ropień jednego z gruczołów, który powstaje w wyniku infekcji lub przepełnienia zatok okołoodbytowych. Ropień może doprowadzić do pęknięcia zatoki i powstania przetoki, która powoduje ogromny ból i obrzęk. Powstawaniom ropni, a co za tym idzie przetok, można zapobiec stale monitorując funkcjonowanie gruczołów. KIEDY NALEŻY ZWRÓCIĆ SIĘ O POMOC DO LEKARZA WETERYNARII Mimo tego, że początkowo saneczkowanie może wydawać się zabawne, nieleczone problemy z gruczołami okołoodbytowymi z pewnością nie są powodem do śmiechu. Saneczkowanie jest oznaką bólu i dyskomfortu, a pies poprzez ocieranie tylną częścią o podłoże próbuje złagodzić nacisk wywołany przepełnionymi zatokami okołoodbytowymi. Jeżeli gruczoły nie są w stanie opróżnić się samoistnie (w sposób naturalny), konieczna jest jak najszybsza wizyta u lekarza weterynarii, który wyciśnie ich zawartość manualnie. Zignorowanie problemów z gruczołami okołoodbytowymi może doprowadzić do infekcji, w tym bardzo bolesnego ropnia, który wymaga leczenia farmakologicznego (w tym podawania antybiotyków). Ropień objawia się w postaci dużego, zaczerwienionego guza / obrzęku w okolicach odbytu. W przypadku pęknięcia dochodzi do powstania bolesnej przetoki, która wiąże się z wyciekiem ropy oraz krwawieniem. W cięższych przypadkach wykonuje się zabieg chirurgiczny w celu usunięcia ropnia lub nawet całych gruczołów. CO MOŻESZ ZROBIĆ W DOMU Aby gruczoły okołoodbytowe Twojego psa opróżniały się w sposób prawidłowy jego stolec musi być duży i o prawidłowej konsystencji, aby wywierać nacisk na zatoki podczas defekacji. Wysokiej jakości dieta bogata w składniki odżywcze, ma kluczowe znaczenie przy formowaniu zwartego stolca oraz dla prawidłowego funkcjonowania gruczołów okołoodbytowych. Podawanie psu Glandex® gwarantuje zapewnienie odpowiedniej ilości błonnika w diecie, minimalizuje problemy z gruczołami okołoodbytowymi i wspomaga prawidłowe wypróżnianie. Niektórzy właściciele psów uczą się wyciskania gruczołów w warunkach domowych. Jednakże nie jest to łatwa i przyjemna czynność (zarówno dla psa, jak i jego właściciela), dlatego najlepiej oddać psa w ręce profesjonalisty, tj. lekarza weterynarii. Poniższy filmik pokazuje jak weterynarz prawidłowo wyciska przepełnione gruczoły okołoodbytowe. JAK WYCISKAĆ GRUCZOŁY OKOŁOODBYTOWE W powyższym filmiku lekarz weterynarii dr James Bascharon pokazuje, jak we właściwy sposób należy wyciskać gruczoły okołoodbytowe psów. Doktor James prezentuje dwie różne metody wyciskania, zewnętrzną i wewnętrzną. Należy jednak pamiętać, że wyciskanie gruczołów okołoodbytowych w domu może być trudne dla osoby niedoświadczonej i nie każdy jest w stanie wykonać tę czynność samodzielnie. Rekomenduje się, aby gruczoły były wyciskane przez wykwalifikowanego lekarza weterynarii! Ważne jest również jak najszybsze zasięgnięcie porady weterynarza, w przypadku zauważenia problemów z gruczołami. Oprócz manualnego wyciskania gruczołów, podawaj swojemu psu Glandex® w celu wspomagania naturalnego opróżniania zatok okołoodbytowych. Bardzo dziękuje za odpowiedz, na pytanie: Mam pytanie -jak mogę pomóc psu z gruczolakiem odbytu. Pies ma 16 lat i usunięcie nie jes mozliwe. Proszę o rozwinięcie skrótu gks GKS (?) to prawdopodobnie leki z grupy glikokortykosteroidów. Jednak zdecydowanie odradzałabym podawanie ich w tym przypadku z uwagi na wiek psa i bardzo wątpliwą ich skuteczność w przypadku guzów odbytu. A skąd wiadomo, że to jest gruczolak? Czy były wykonane badania patomorfologiczne wycinka pobranego ze zmiany? Nawiązując do wcześniejszego pytania, jak można pomóc? Jeżeli guzy nie krwawią, nie rozpadają się, a nie można wykonać zabiegu w celu ich usunięcia to proszę jak najmniej manipulować przy nich np. okolicę odbytu delikatnie myć, jeżeli zachodzi taka potrzeba. Pozdrawiam Rak odbytu to złośliwy guz końcowego otworu przewodu pokarmowego. Na jego rozwój najbardziej narażone są osoby, u których w rodzinie wystąpił już tego typu nowotwór. W grupie ryzyka znajdują się także osoby, które uprawiają seks analny bez zabezpieczenia. Jakie są przyczyny i pozostałe czynniki ryzyka raka odbytu? Jak rozpoznać objawy? Jak przebiega leczenie? Jakie są rokowania? Rak odbytu to złośliwy guz końcowego otworu przewodu pokarmowego. Jakie są przyczyny i pozostałe czynniki ryzyka raka odbytu? Jak rozpoznać objawy? Jak przebiega leczenie? Jakie są rokowania? Spis treściRak odbytu - przyczyny i czynniki ryzykaRak odbytu - objawyRak odbytu - diagnozaRak odbytu - przerzutyRak odbytu - leczenieRak odbytu - rokowania Rak odbytu to złośliwy nowotwór końcowego otworu jelita grubego, który może być zlokalizowany na brzegach odbytu lub w jego kanale. W Polsce rak odbytu zajmuje 7. w kolejności miejsce wśród kobiet i 6. miejsce wśród mężczyzn pod względem zachorowań na nowotwory złośliwe. Najczęściej dotyka osób w wieku 50-60 lat. W literaturze opisywany jest podział nowotworów odbytu na raka kanału odbytu oraz raka brzeżnego odbytu, który rozwija się w obrębie skóry. Najczęstszym typem raka tej okolicy jest nowotwór wywodzący się z nabłonka wielowarstwowego płaskiego, czyli nowotwór płaskonabłonkowy (rak brzeżny odbytu), ale obserwuje się także raka gruczołowego (rak kanału odbytu). Należy zaznaczyć, że rak odbytu nie jest tym samym, co rak odbytnicy, ponieważ odbyt i odbytnica to dwa różne odcinki przewodu pokarmowego (odbytnica to końcowy odcinek jelita grubego, zakończony odbytem). W związku z tym są to dwa różne schorzenia. Rak odbytu - przyczyny i czynniki ryzyka Nie wiadomo jakie są przyczyny raka odbytu, znane są natomiast czynniki ryzyka. Wśród nich główną rolę odgrywają uwarunkowania genetyczne (występowanie choroby w rodzinie). Również niektóre choroby o podłożu genetycznym i zapalnym ogrywają istotną rolę w powstawaniu tego nowotworu. Są to polipowatość rodzinna, zespół Lyncha, zespół Gardnera, zespół Turcota, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego-Crohna. U większości osób, u których zdiagnozowano nowotwór odbytu, wykazano także obecność zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego, czyli HPV (Human Papillomavirus), głównie typu 16 i 18. Do zakażenia tym patogenem może dojść drogą płciową u osób aktywnych seksualnie. Do czynników ryzyka rozwoju procesu nowotworowego w obrębie odbytu zalicza się także przetoki i szczeliny odbytu, a także kłykciny kończyste. WARTO WIEDZIEĆ>>Brodawczak może powodować raka Do pozostałych czynników, które mogą przyczynić się do rozwoju raka odbytu, należą: zła dieta (nadmiar alkoholu, tłuszczów, czerwonego mięsa, mała ilość warzyw i owoców), otyłość, palenie papierosów. Rak odbytu - objawy Choroba przez wiele lat może przebiegać bezobjawowo. Dopiero w zaawansowanym stadium rozwoju mogą się pojawić: krew w kale krwawienie z odbytu biegunki i/lub zaparcia uczucie niepełnego wypróżnienia kolka jelitowa, która powoduje potrzebę wypróżnienia ból brzucha i/lub krocza Co jeść, aby uniknąć raka? Rak odbytu a hemoroidy (żylaki odbytu) Krew w kale, krwawienie z odbytu i uczucie niepełnego wypróżnienia nie zawsze wskazują na raka odbytu. Tego typu objawy są charakterystyczne także dla uciążliwych, ale nie stwarzających zagrożenia dla życia hemoroidów (żylaków odbytu). Jeśli jednak pojawią się dodatkowe objawy, takie jak zmienny charakter wypróżnień (raz biegunki, raz zaparcia) i bóle brzucha, są powody do niepokoju. Należy pamiętać, że rak odbytu i hemoroidy mogą ze sobą współistnieć, dlatego w przypadku pojawienia się któregokolwiek z ww. objawów należy jak najszybszej udać się do lekarza. Rak odbytu - diagnoza Rozpoznanie raka odbytu polega na obejrzeniu przez lekarza okolicy odbytu i badaniu proktologicznym - per rectum (czyli badaniu odbytu palcem). Jeśli lekarz stwierdzi niepokojące guzki, skieruje pacjenta na dodatkowe badania, takie jak rektoskopia i/lub kolonoskopia z pobraniem wycinka do oceny histopatologicznej. Jednak za najdokładniejsze jest uważane badanie miednicy rezonansem magnetycznym, zwłaszcza u chorych z zaawansowaną postacią choroby. Rak odbytu - przerzuty naczynia chłonne Pierwszym objawem choroby może być wyczuwalny guz w okolicy pachwinowej, który świadczy o regionalnych przerzutach do węzłów chłonnych. Z reguły jest to zmiana niebolesna, przesuwalna względem tkanek i skóry, a skóra nad powiększonym węzłem chłonnym lub pakietem węzłów nie powinna być zmieniona chorobowo ani nadmiernie ucieplona. Rak odbytu przerzutować może drogą węzłów chłonnych nie tylko do węzłów pachwinowych, ale także do miednicy i węzłów krezkowych. Uwidacznia się je w trakcie diagnostyki obrazowej metodami tomografii komputerowej po wcześniejszym podaniu dożylnym środka cieniującego (kontrastu) oraz rezonansu magnetycznego. naczynia krwionośne Poprzez naczynia krwionośne komórki nowotworowe przedostają się do narządów odległych. Nowotwory odbytu najczęściej powodują powstawanie nowych ognisk chorobowych do wątroby, nerek i kości. sąsiadujące narządy Rak odbytu w zaawansowanym stopniu rozwoju rozrasta się i obejmuje procesem chorobowym lokalne narządy, mięśnie okolicy krocza, pochwę, pęcherz moczowy oraz gruczoł krokowy. Rak odbytu - leczenie Leczenie raka odbytnicy polega na wycięciu odbytu. Obecnie istnieją trze metody wykonania operacji: wycięcie miejscowe, resekcja przednia z pozostawieniem zwieraczy i wycięcie brzuszno-kroczowe z wytworzeniem sztucznego odbytu, czyli kolostomii - jest to stomia wytworzona na jelicie grubym. Podczas operacji lekarz wyprowadza jelito grube na powierzchnię brzucha i zakłada worek stomijny, by umożliwić wydalanie treści jelitowej. Wybór metody zależy od wielkości guza, odległości guza od brzegu odbytu i głębokości naciekania. U pacjentów z zaawansowanym stopniem rozwoju nowotworu przed operacją zwykle wykonywane jest napromienianie w celu zniszczenia mikroprzerzutów i mikroognisk raka w węzłach chłonnych. Z kolei po operacji leczenie uzupełnia się o chemioterapię. Rak odbytu - rokowania 5-letnie przeżycie u chorych na raka odbytu wynosi około 54 proc.

gruczolak odbytu u psa rokowania